Goreccy herbu Dolega z Krzywinia

Sławomir Leitgeber

Urodzony 19. VII. 1921 w Poznaniu z Władysława Leitgebera (1882-1965) oraz Janiny Tomaszewskiej h. Bończa (1897-1994). Jest potomkiem znanej poznańskiej rodziny, która ponad trzy wieki temu przybyła do Polski z Niemiec z Górnej Frankonii, i szybko wrastając w polskie otoczenie, zaczęła w życiu Poznania i Wielkopolski odgrywać ważną rolę. Polska historia rodziny Leitgeberów rozpoczęła się około roku 1740, gdy jej protoplasta, Andrzej Leitgeber, skromny tkacz, pojawił się w niewielkim wielkopolskim miasteczku Sarnowa w powiecie wschowskim. Jaki niesamowity ładunek genetyczny tkwić musiał w nim i jego potomstwie, skoro już w początkach XIX wieku bogacąca się rodzina zaczęła przenikać do elity Poznania, by w XX wieku wejść w szeregi ziemiaństwa, zarówno poprzez małżeństwa, jak i nabytki dóbr ziemskich. Historia Leitgeberów jest też pięknym przykładem szybkiej polonizacji, niewątpliwie ułatwionej przez jej katolicyzm. Polonizacji głębokiej i ofiarnej, czego dowodem jest udział członków rodziny w powstaniach czy, co bardziej typowe dla Leitgeberów i ich miasta - Poznania, w przykładnej pracy organicznej - dobroczynnej i publicznej oraz na niwie naukowej. Rodzina Leitgeberów wydała aż siedmiu członków Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Sławomir Leitgeber to niezrównany piewca i apologeta dawnego Poznania, znakomity gawędziarz, uważny obserwator i jeden z ostatnich świadków minionej epoki. To także kronikarz życia towarzyskiego, miejskiego i wiejskiego od lat znany z setek artykułów na ten temat czytelnikom największych gazet w Wielkopolsce. Warsztat naukowy Sławomira Leitgebera jest bardzo dobry. Choć z wykształcenia prawnik, dał się poznać jako wytrawny genealog głównie dzięki wcześniejszym monografiom rodzin oraz wielu artykułom publikowanym w specjalistycznych czasopismach (Gens, Genealogia). Jego zainteresowania skupiają się wokół historii i genealogii. Owocem owej pasji są między innymi następujące publikacje:

Masłowscy herbu Samson - Puszczykówko 1963 r. (pozycja zdeponowana w Gabinecie Heraldyczno-Genealogicznym Zamku Królewskiego w Warszawie)

Senatorowie wielkopolscy XVI wieku - 1969 r.

Potuliccy - Londyn 1990 r.

Nowy almanach błękitny - 1993 r.

Poznańskie impresje - miasto, ludzie, obyczaje - Akademia 1994 r.

Morawscy herbu Nałęcz 600 lat dziejów rodziny - wydaw. Panopticos 1997 r.

Z Raczyńskimi w tle. Wspomnienia minionego świata - Jadwiga (Azia) z Morawskich Umiastowska - wstęp Sławomira Leitgebera.

O życiu towarzyskim w Wielkopolsce w XIX i XX wieku - 2001 r.

Na Sieradzkich Szlakach 3-4 (63-64) – 2001 r. w tym wydaniu artykuły:
- „Przyczynki do historii starych rodów sieradzkich”
- „Wierzbięta z Palowic i Kępna i jego ród”

Dzieje rodziny Leitgeberów od XVIII do XX wieku - wydaw. historyczne 2002 r.
Dyskretny urok salonów – 2007 r.

Genealogia. Studia i materiały historyczne. tom II: Studia
- „Grocholscy herbu Sulima, Dzieje wielkopolskiej rodziny w XV–XVII wieku” (s. 27–46)

Kronika miasta Poznania - Poznań 1999 r.
- „Rodzina Żółtowskich”

WSTĘP

Na samym wstępie pragnę serdecznie podziękować W.P. Sławomirowi Leitgeberowi, znakomitemu poznańskiemu historykowi i genealogowi, za zgodę na udostępnienie jego pracy i wyrażenie zgody na jej wydrukowanie dla potrzeb rodzinnych w ilości stu egzemplarzy. Monografię tę pod tytułem „Masłowscy herbu Samson” napisał w Puszczykówku w 1963r., a następnie zdeponował w Gabinecie Heraldyczno-Genealogicznym Zamku Królewskiego w Warszawie. Powodem, dla którego napisał tę monografię jest fakt, iż rodzina Leitgeberów była spokrewniona z rodziną Masłowskich. Otóż jedna z córek Jana Konstantego Masłowskiego właściciela Giecza wyszła za mąż za jednego z Leitgeberów w XIXw. Ród Samsonów – Wattów pojawia się w Polsce we wczesnym średniowieczu i jest to ród najprawdopodobniej obcego pochodzenia. Powyższe stwierdzenie opieram na pracy ks. prof. Stanisława Kozierowskiego, profesora Uniwersytetu Poznańskiego, a także proboszcza parafii w Winnejgórze. Praca ta nosi tytuł „Studja nad pierwotnem rozsiedleniem rycerstwa wielkopolskiego”, a rozdział VIII dotyczy rodu Samsonów – Wattów. Autor sugeruje, iż ród ten pochodzi z okolic południowych Maraw w Czechach. Tu należy wyjaśnić, iż w pierwszych dekadach XI wieku król Bolesław Chrobry walczył o tron czeski jako wnuk króla czeskiego a syn księżniczki Dobrawy. W końcowym efekcie walkę o tron czeski Bolesław Chrobry przegrywa w starciu z Przemyślidami popieranymi przez cesarza niemieckiego. Zemsta Przemyślidów na czeskich rodach popierających Bolesława była straszna. Ród Sławnikowiczów herbu Wćela (pszczółka) został w dużej części wymordowany. Pozostała część rodu, ocalała z pogromu uciekła z Czech do Polski. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego rodu był św. Wojciech i jego brat Gaudenty biskup. Bolesław Chrobry ród Sławnikowiczów otoczył opieką i nadał im ziemię na Pałukach. Dzisiejsze okolice Żnina i Wenecji, Biskupina. Rodów popierających Bolesława w Czechach było więcej. Jednym z nich byli prawdopodobnie Samsonowie Watty i dlatego zdecydowali się na ucieczkę do Polski pod opiekę króla Bolesława. Jako swoim wiernym sprzymierzeńcom Bolesław nadał dobra ziemskie na północy i zachodzie Wielkopolski (patrz mapka zasiedlenia wczesnośredniowiecznego na stronie wcześniejszej - Ród Samsonów). W XIII wieku najprawdopodobniej król Przemysław II przesiedla część rodu Samsonów z Wielkopolski na tereny ziemi Rudzko – Wieluńskiej z powodu jej zagrożenia ze strony Śląska i Czech. W ten sposób ksiądz profesor tłumaczy nagłe pojawienie się rodu Samsonów na tym terenie. Pierwszym Samsonem z Masłowic pod Wieluniem znanym ze źródeł pisanych jest Stefan. Stefan z Masłowic herbu Samson świadkował w 1337r. przekazanie wsi Brzoza na rzecz arcybiskupa gnieźnieńskiego przez nijakiego Lutolda Wierusza. Przyjmując, iż nasz praprzodek w chwili świadkowania liczył sobie 30 – 40 lat, to rodził się okoła 1300r. I tą datę można przyjąć jako wiarygodny początek pisanych dziejów rodu Samsonów z Masłowic. Powyższe „świadkowanie” jest potwierdzone także datą w pracy dr Tomasza Stolarczyka p.t. „Szlachta wieluńska”. Wspomina o Stefanie ks. prof. S. Kozierowski. Powyższy fakt jest wymieniany w pracy doc. Rosina p.t. „Ziemia wieluńska”. Należałoby dodać, iż Masłowice od 1300r. pozostawały w rękach rodziny Samson Masłowskich do 1814r. aby przejść jako wiano córki w obce ręce i pozostały w nich do 1945r. Masłowice były gniazdem rodowym od XIII wieku do wieku XIX, czyli VII wieków pozostawały w rekach jednej rodziny Masłowskich herbu Samson. Sławomir Leitgeber zaczyna swą monografię od Jana z 1370r i numeruje jego generację jako pierwszą. W myśl powyższych danych należy sadzić, iż jest to, co najmniej już II generacja, pierwszą jest Stefan, którego Leitgeber nie uwzględnił, gdyż prawdopodobnie nie dotarł do tych materiałów źródłowych. W.P. Sławomirowi należy się wielka wdzięczność ze strony całej familii Masłowskich, iż powziął i zrealizował ten zamysł napisania niniejszej monografii. Włożył w to wiele pracy, czasu i serca. Bóg zapłać Panie Sławomirze. Tylko największe rody mają tego typu genealogie i nie zawsze tak daleko idące. Pracę tę ja skromny lekarz anestezjolog oddaje do dyspozycji rodzinnej z myślą, iż w przyszłości ktoś podejmie się ją dalej kontynuować. Pracę swą i badania dedykuję memu młodszemu braciszkowi Stanisławowi Masłowskiemu z Miłosławia, synowi Henryka Masłowskiego niedawno zmarłego w 2005r. w wieku 92 lat i Pelagii z Wielińskich Masłowskiej.

20.03.2006 Obłaczkowo / Września
/Andrzej Ludwik Masłowski/

Herb Samson – w polu błękitnym Samson biblijny barwy naturalnej, rozdzierający paszczę lwu. W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie: złote między błękitnymi. Herb ten występuje w źródłach od drugiej połowy XIII stulecia – znana jest pieczęć księcia pomorskiego Mestwina z roku 1269. Godło najczęściej spotykane wśród rodzin zamieszkujących Pomorze i Wielkopolskę. Samsonem pieczętowały się następujące familie: Barczewski, Barszczewski, Bielicki, Bolęcki (lub Blęcki), Blędzki, Bobowicki, Bodzanowski, Borkowski, Bulewski, Bulowski, Bylewski, Bylęcki, Ciesielski, Chalecki, Chobieński, Chwalkowski, Dawlaszewicz, Dawleszewicz, Debrzeński, Drachowski, Exner, Gaszyński, Giedeyt, Głupoński, Gorzycki, Gościchowski, Grodzicki, Groszkiewicz, Hejmowski, Heymowski, Jabłoński, Jaromirski, Karczewski, Kobacki, Kokalewski, Konopka, Kormaniecki, Kosicki, Kosiński, Koszycki, Kubacki, Kulski, Kurczewski, Liński, Łajewski, Łojecki, Łojewski, Łuczyński, Łupkowski, Makarewicz, Masilewicz, Masłowski, Maskowski, Masonowicz, Niemierzycki, Olewiński, Otuski, Pakosławski, Piotrkowski, Proski, Rokalewski, Rosicki, Rosiński, Rosnowski, Rychłowski, Rzeszotarzewski, Rychwalski, Samsonowicz, Skrzydłewski, Sprowski, Toczyłowski, Watta, Wojciechowski, Wygrożewski, Zakrzewski, Zawadzki. (opracowano na podstawie Kochanowski J. „Rycerskie herby Polaków”, cz. II, Warszawa 1991)

Sławomir Leitgeber

Masłowscy herbu Samson

Pozycja zdeponowana w Gabinecie Heraldyczno-Genealogicznym
Zamku Królewskiego w Warszawie

Masłowscy, stary z dawna osiadły w ziemi wieluńskiej ród rycerski, posiadał w tej ziemi liczne wsie, jak: Masłowice, Małyszyn, Stawek, Borki, Olewin, Wojsławice, Toporów, miasteczko Mierzyce, Przewóz, Okalew, Bluszczynę, Rudę z zamkiem zwanym Widohrad, Rudlicę, Brzozę i inne.

W aktach grodzkich wieluńskich z lat 1370 -1388 występują Jan właściciel Masłowic w 1370r. i Bernard, bracia rodzeni zmarłych bezpotomnie: Przeczka (Przecława) i Wiktora dowódcy wojsk księstwa opolskiego („Capitaneue militiae Ducatus Opoliensis”).

Bernard /I pok./ miał z małżeństwa z N.N. synów:
Mikołaja,
Jana o przezwisku „Golos”, oraz
Wincentego.

Jan „Golos” /II pok./ z małżeństwa ze Stachną (nieznanego nazwiska) miał syna Michała.

Michał /III pok./ miał z N.N. żoną syna Piotra.

Piotr /IV pok./ osiadł przed 1468 rokiem na Śląsku i pozostawił z N.N. żony tam żyjące potomstwo.

Jan /I pok./ właściciel Masłowic z ziemi wieluńskiej występujący w aktach z lat 1370 -1388, był żonaty z niewiadomego nazwiska Klichną ( w tym okresie jakiś Masłowski był żonaty z Elżbietą Buczacką, córką Teodoryka kasztelana kamienieckiego, wdową po Stanisławie z Chodrostawu i po Jerzym Handzie Barodzieyskim).
Synowie Jana:
Jan – zmarły bezpotomnie,
Spytko, o którym poniżej.

Spytko /II pok./ właściciel Masłowic w 1418/19r. był w 1419r. żonaty z Jadwigą o nieustalonej przynależności rodowej. Miał z nią syna Jana.

Jan /III pok./ właściciel Masłowic w 1449r., był wówczas żonaty z Anną Rembieską herbu Jastrzębiec, z którą miał 2 synów.
Synowie Jana i Rembieskiej:
Stefan zmarły bezpotomnie, nie żył już w 1460r.,
Jakub, o którym poniżej.

Jakub /IV pok./ podsędek ziemski w 1496r., był w 1502r. sędzią ziemskim wieluńskim. Zmarł chyba krótko po tej dacie. Był żonaty z Katarzyną Podrzecką herbu ? Występuje wraz z nią w aktach wieluńskich z lat 1483 – 1502r.
Dzieci Jakuba i Podrzeckiej:
Piotr,
Jan,
Hieronim właściciel Olewina, zmarły przed 1547r.. Po śmierci Hieronima, w 1547r. nastąpiła intromisja do Olewina jego brata Piotra sędziego ziemskiego wieluńskiego, a więc niewątpliwie zmarł bezpotomnie,
(Inskr. gr. wiel. t.4 f.171)
Antoni,
Walenty, ksiądz proboszcz w Rudzie w 1555r.
(Inskr. gr. wiel. t.16 f.239),
Jarosław występujący w księgach grodzkich wieluńskich z 1537r. O nim poniżej
(I.C.V. t.3 f.17).

Jarosław /V pok./ był właścicielem (części) Masłowic, Starzenic, Stawku, Małyszyna i Okalewa w pow. wieluńskim w latach 1520 – 1550.
W 1550r. Jarosław Masłowski i syn Jego Zygmunt dokonali rozgraniczenia dóbr ze swoimi sąsiadami Stanisławem, Piotrem, Feliksem i Zygmuntem Starzeńskimi, braćmi rodzonymi, oraz ich bratankiem Andrzejem Starzeńskim, właścicielami Starzenic. Jarosław Masłowski nie żył już w 1555r. Z N.N. żony miał kilkoro dzieci, o których poniżej.
(I.C.V. t.8 f.177, t.4 f.195, t.3 f.17).
Dzieci Hieronima:
Anna zamężna za Zygmuntem Starzeńskim herbu Lis, właścicielem części Starzenic, została jego żoną przed 1570 rokiem,
(I.C.V. t.22 f.136)
Zygmunt, o którym poniżej.

Zygmunt /VI pok./ współwłaściciel Masłowic, Małyszyna i Stawku w 1547r., oraz Okalewa itd. w 1550r. W 1556r. występuje w grodzie wieluńskim, gdzie ma sprawy majątkowe z Dobrogostem Potworowskim. Jako właściciel części Masłowic występuje także w 1557r. Zmarł przed 1580 rokiem.
W 1550r. był żonaty z Jadwigą Brodzieńską, córką Jana Brodzieńskiego z powiatu sieradzkiego i N.N.
W 1570r. był już powtórnie żonaty z Katarzyną Potworowską herbu Dębno, córką Jana i Anny Siemikowskiej herbu Oksza, właścicieli Bogusławic. Żona jego była bliską krewną Dobrogosta Potworowskiego sędziego grodzkiego kaliskiego, starosty bolesławskiego, w 1570r. Katarzyna z Potworowskich primo voto Masłowska była już powtórnie zamężna za Janem Szadokierskim w 1581r.
(I.C.V. t.4 f.346, t.5 f.22, t.22 f.136, t.28 f.91, I.C.S. t.83 f.63, t.84 f.288, Uruski S. „Rodzina”).
Dzieci Zygmunta:
Stanisław zmarły bezpotomnie przed 1584r.
(I.C.S. t.84, f.253),
Małgorzata zamężna w 1584r. za Stanisławem Bliźniewskim herbu ?
(I.C.S. t.84 f.253),
Zofia zamężna za N. Brodnickim herbu Wieniawa, a powtórnie za Franciszkiem Zdzieszek Ostrowskim w 1582r.
(I.C.V. t.80 f.71),
Anna zamężna za Janem Cieszkowskim herbu ?,
Barbara żyjąca jeszcze w 1610r., zamężna za Janem Skrzyńskim herbu Zaremba, synem Urbana właściciela Myłynia, Jeżowa i Dzierżązna i N.N. Poślubiła go przed 1586r.
(I.C.S. t.115 f.100, 101),
Jadwiga w 1586r. żona Adama Rembieskiego herbu Jastrzębiec, właściciela Rembieszowa, Branicy, Kalinowy, Gowor, Trojaków, Lisów, Gorzuch itd., syna Marcina i N.N. Mąż w 1586r. zabezpieczył jej dożywocie i oprawę na Rembieszowie, zapisując jej na tych dobrach sumę 2zł. otrzymanego posagu. Zmarł przed 1599r. W 1602r. Jadwiga Masłowska jest już powtórnie zamężna za Samuelem Jarochowskim. Zmarła przed 1620r.
(I.C.S. t.84 f.281-284, t.105 f.576, t.127 f.246).

Jan /V pok./ syn Jakuba i Podrzeckiej, właściciel Przewozu i Mierzyc w ziemi wieluńskiej, występuje w aktach jako Masłowski „seu” Mierzycki. Jego potomkowie występowali niekiedy tylko pod tym drugim nazwiskiem. Zmarł przed 1537r. Był żonaty z Jadwigą Niechmierowską herbu ? występującą w aktach 1537 -1540 jako wdowa.
(I.C.V. t.3 f.7, f.108).
Dzieci Jana i Niechmierowskiej:
Jadwiga
(I.C.V. t.4 f.101.),
Piotr właściciel Mierzyc i miasteczka Toporów w 1556r. (wzgl. części tych dóbr) posiadał w 1537r. Mierzyce wspólnie z rodzeństwem i miał wówczas z tytułu razem z pozostałymi sukcesorami sprawę w grodzie wieluńskim z Urszulą Węgierską. Zmarł bezpotomnie po 1556r. Był żonaty z Małgorzatą Chwałkowską, córką Jana i N.N., której zapisał w grodzie wieluńskim w 1560r. reformację. W 1546r. Piotr wystąpił w Wieluniu w akcie zawartym z bratem swym Wojciechem i stryjem Piotrem sędzią ziemskim wieluńskim
(I.C.V. t.3 f.21, t.4 f.319, t.21 f.225),
Stanisław po 1540r. w aktach grodzkich wieluńskich już nie występuje,
Jakub o nim niżej,
Wojciech właściciel części Mierzyc, Podwód i Toporowa w latach 1540 – 1550, sprzedał w 1551r. część Mierzyc Gabrielowi z Kotulina Grodzickiemu żonatemu z Anną Masłowską, córką Piotra sędziego ziemskiego wieluńskiego. W 1545r., lub nieco wcześniej ożenił się z Dorotą Wrzący Wrącką vel Wrzącką herbu Świnka, córką Łukasza Zajączka z Wrzący w ziemi sieradzkiej, właściciela Wrzący i części Słomkowa, nie żyjącego już w 1545r. i N.N.
W 1545r. ma rozliczenia majątkowe z braćmi żony Świętosławem i Wojciechem z Wrzącej Zajączkami, właścicielami Wrzącej i Słomkowa. W 1551r. kwituje Wojciecha Zajączka z reszty posagu żony.
(I.C.V. t.4 f.12, t.3 f.108 t.5 f.318, t.4 f.376, t.5 f.354, 355).

Córka Wojciecha i Doroty Wrąckiej:
Zofia wyszła za Marcina Tryxa Więckowskiego herbu Prus, właściciela części Więcek w ziemi wieluńskiej i innych dóbr. Zofia występuje w katach z lat 1616 – 1624. W roku 1622 była już wdową
(I.C.V. t.57 f.290-292, t.65 f.418-419).

Jakub /VI pok./ czwarty syn Jana i Niechmierowskiej, był właścicielem części Mierzyc, oraz posesorem dóbr królewskich Skomlin i Toplin. W kacie z 1545r. wystąpił w Wieluniu wspólnie z matką, oraz starszymi braćmi Wojciechem i Piotrem. W 1556r. wspólnie z bratem Wojciechem dokonał sprzedaży („resignavit”) części Mierzyc Gabrielowi Masłowskiemu wojskiemu ziemi wieluńskiej, właścicielowi Olewina. Zmarł przed 1590r.
W latach 1548 – 1554 był żonaty z Katarzyną Niemojewską herbu Wieruszowa, córką Andrzeja właściciela Niemojewa itd. i Barbary N., wnuczką po mieczu Jana właściciela Niemojewa i Osieka i N.N.
(I.C.V. t.4 f.398, t.8 f.45, t.16 f.119).
Dzieci Jakuba i Niemojewskiej:
Stanisław o nim niżej,
Adam właściciel Mierzyc, posesor królewszczyzn Skomlin i Toplin, występuje w aktach grodzkich wieluńskich z lat 1595 – 1605. W 1603r. był żonaty z Małgorzatą Wolicką herbu Janina, córką Mikołaja komornika ziemskiego wieluńskiego nie żyjącego już w 1601r. i N.N. W 1601r. zapisał jej ref. Adam Masłowski zmarł krótko przed 1613 rokiem. Wdowa po nim żyła jeszcze w 1630r. nie mieli potomstwa
(I.C.V. t.40 f.297, t.46 f.338, f.376-377, t.70 f.72).

Stanisław /VII pok./ syn Jakuba i Niemojewskiej, właściciel Mierzyc, Brzozy, itd. w 1590r., następnie także Skomlina, zmarł przed 1606r.
W 1601r. był żonaty z Florentyną Wolicką herbu Janina, córką Mikołaja komornika ziemskiego wieluńskiego i Kobierzyckiej Doroty, właścicieli Skomlina w 1580r., wnuczką po mieczu Wojciecha właściciela Skomlina i N.N.
Zmarł około 1602r., od którego żona jego występuje w aktach jako wdowa, dożywotnica Skomlina. Zmarła po 1616r.
(I.C.V. t.5 f.322-323, t.35 f.187, t.46 f.177, t.46 f.422, t.47 f.161, t.49 f.3, t.53 f.70, Dekrety gr. wiel. t.6 f.608).
Dzieci Stanisława i Wolickiej:
Adam posesor królewszczyzn Skomlin i Topolin w 1630r. zmarł bezpotomnie w 1644r.
(Dekr. gr. wiel. t.32 f.8).
Mikołaj właściciel części Skomlina, ksiądz, był proboszczem w Skomlinie w latach 1615 – 1625. W 1621 stawił na wyprawę wojenną pieszego pachołka, który stawił się na popisie rycerstwa wieluńskiego pod Lwowem
(I.C.V. t.57 f.322, 323, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.II s.115).
Dorota była w latach 1616 – 1625 zamężna za Janem Gajowickim herbu ? , właścicielem Gajownik w pow. Szadek, uznanym w 1616r. za zmarłego cywilnie
(I.C.V. t.66 f.134, 135, 173, 174).
Prawdopodobnie ta sama Dorota Masłowska była (2 voto) zamężna za Baltazarem Sempickim herbu ? , a następnie za Wojciechem Staniszewskim herbu ?
(I.C.V. t.79 f.182).
Katarzyna była pod koniec 1615r. żoną Stanisława Meszczyńskiego vel Meścińskiego, względnie Mościńskiego, pochodzącego z powiatu warszawskiego. Oboje żyli jeszcze w 1625r. i mieszkali w powiecie kaliskim
(I.C.V. t.56 f.394, t.66 f.30).
Małgorzata zamężna w 1616r. za Wojciechem Janczyńskim herbu ? , synem Bartłomieja zmarłego przed 1624r. i N.N.
W 1616r. brat jej Jakub wypłacił jej posag w sumie 2.000 złotych, a jednocześnie mąż zabezpieczył jej na swoich dobrach tytułem oprawy kwotę 3.000 złotych
(I.C.V. t.57 f.322 – 323, f.335 – 340).
Jakub o nim poniżej.

Jakub /VIII pok./ właściciel Brzozy w latach 1616 – 1624, będąc w 1621r. w obozie wojennym przy hetmanie, wysłał na popis szlachty wieluńskiej pod Lwowem jednego zbrojnego pachołka na koniu. Zmarł w końcu 1621 lub początku 1622 roku (może zginął na toczącej się wówczas wojnie?).
Był żonaty z Katarzyną Czarniecką herbu Łodzia, córką Krzysztofa zmarłego przed 1616r. i N.N. (rodzoną ciotką hetmana Czarnieckiego). Wychodząc zamąż otrzymała Katarzyna Czarniecka 6.000 złotych posagu oraz klejnoty wartości 2.000 złotych. W 1620r. Jakub Masłowski zapisał jej oprawę i dożywocie na Brzozie, części Mierzyc, Przewozu i miasteczka Toporowa. W latach 1625 – 1628 była powtórnie zamężna za Janem z Sienna Piekarskim herbu Dębno. W latach 1642 – 1646 była już zamężna poraz trzeci – za Olbrachtem Gembarthem.
Opiekunami małoletnich dzieci Jakuba i Czarnieckiej byli: Baltazar Masłowski i ks. Mikołaj Masłowski proboszcz w Toplinie.
(I.C.V. t.57 f.322, t.65 f.354 – 355, t.64 f.284 – 285, t.67 f.332, I.C.O. t.... f....)
Dzieci Jakuba i Czarnieckiej:
Piotr zmarły jako dziecko po 1624r.,
Jadwiga – na jej rzecz, oraz pozostałego rodzeństwa dokonał w księgach grodzkich wieluńskich pewnych zapisów ich wuj rodzony Krzysztof Czarniecki starosta żywiecki aktem z 1628r. Jadwiga Masłowska zmarła młodo lub przeniosła się po zamążpójściu w inne strony, gdyż po 1628r. nie występuje więcej w Wieluniu
(I.C.V. t.69 f.137 – 139).
Krystyna w 1628r. jeszcze małoletnia, była w latach 1639 – 1646 zamężna po raz pierwszy za Rafałem Leszczyńskim herbu Wieniawa, zmarłym przed 1648r., synem Wacława kanclerza wielkiego koronnego i Anny Rozdrażewskiej herbu Doliwa.
Rafał Leszczyński zapisał żonie w 1646r. tytułem oprawy kwotę 9.000 złotych na swoich dobrach.
W 1644r. Krystyna z Masłowskich Leszczyńska objęła w posesję swoją dobra Skomlin i Toplin jako spadkobierczyni swego rodzonego stryja Adama, który był ich poprzednim dożywotnim posiedzicielem. W 1646r. sprzedała połowę dóbr Mierzyce, Toporów i Przewóz, z prawem patronatu nad kościołami w Mierzycach i Toporowie oraz prezenty tamtejszych plebanów Piotrowi Kiedrzyńskiemu, otrzymując za nie sumę 15.000 złotych.
Rafał Leszczyński zapisał jej w aktach gr. wieluńskich dożywocie na swoich dobrach: Bartoszewicach Wielkich i Gorzkowicach w powiecie kościańskim, oraz na mieście Justrosinie, oraz wsiach Bartniki, Pawłowo i Ruda. Uruski mylnie nazywa jej męża kasztelanem sierpskim, którym nie był.
Drugim jej mężem został krótko przed 1650 rokiem Jan Gomoliński herbu Jelita, kasztelan spicimirski w 1650 roku, Uruski mylnie pisze o niej, że była żoną Andrzeja Gomolińskiego. Zmarła przed 1554r., pozostawiając z obu małżeństw dzieci
(Dekrety gr. wiel. t.32 f.8 – 9, I.C.V. t.77 f.208, f.242 – 243, f.239 – 242, t.79 f.182, t.80 bez f paginacji).

Piotr /V pok./ syn Jakuba i Podrzyckiej był w latach 1532 -1553 sędzią ziemskim wieluńskim. W 1532r. był komisarzem ziemi wieluńskiej. W okresie od 1541 do 1550 był równocześnie sędzią grodzkim i ziemskim wieluńskim. W 1553r. wraz z podsędkiem Wojciechem Konopnickim uczestniczył w zerwanym sądzie wieluńskim, którego urzędowanie przerwał w związku z zatargiem między Mikołajem Gaszyńskim pisarzem ziemskim wieluńskim, a Mikołajem Ostrowskim, który na rokach sądowych cisnął w Gaszyńskiego buławą.
W 1541r. występuje jako właściciel Masłowic, posiadał także Olewin oraz Rudę, w której w 1552r. miał 18 osad i karczmę. W 1550r. scedował część Masłowic swemu bratankowi Zygmuntowi Masłowskiemu. W 1540r. ma w grodzie wieluńskim sprawę majątkową z Janem Wężykiem Widawskim z Osin z powiatu Sieradzkiego. W tym samym roku występuje w Wieluniu ze swoim bratem Jarosławem. W 1550r. dokonał w grodzie wieluńskim zapisu na rzecz Jana z Osin Wężyka komornika ziemskiego sieradzkiego, właściciela Osin, Kustrzyc itd.
W 1519r., lub niewiele wcześniej, ożenił się z Anną Gawłowską herbu ? , występującą w aktach wieluńskich jako jego żona w okresie 1519 – 1562 roku.
(I.C.V. t.3 f.169, f.134, 135, f.151, f.4, t.5, f.15, f.361, t.3 f.174, t.4 f.364, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.I s.16).
Dzieci Piotra i Gawłowskiej:
Piotr zmarły po 1608r., był deputatem do Trybunału Koronnego w Piotrkowie w 1586r. W 1590r. został delegowany przez sejmik do uporządkowania ksiąg wieluńskich
(Dekrety gr. wiel. t.33 B f. b/nr, Dworzaczek W. „Akty sejmikowe” t.I s.362, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.I s.18).
Anna była w 1537r. wdową po zmarłym młodo Marcinie Wierusz Kowalskim chorążym wieluńskim, właścicielu wsi Kowale w powiecie wieluńskim. W 1550r. była już powtórnie zamężna za Gabrielem z Kotulina Grodzickim herbu Gryf, synem Michała i N.N., który w 1540r. występował jako świadek w Poznaniu, a w 1559r. otrzymał od króla Zygmunta Augusta przywilej na eksploatację rudy w starostwie krzepickim.
Oprawa zapisana jej przez drugiego męża została do ksiąg grodzkich wieluńskich wniesiona w 1550r.
(I.C.V. t.5 f.15, Boniecki A. „Herbarz Polski” t.VII s.91).
Agnieszka zmarła bezpotomnie przed 1626r., była żoną Benedykta Zaleskiego właściciela Kłomnic
(I.C.V. t.67 f.126).
N. córka niezamężna jeszcze w 1559r.,
N.córka niezamężna w 1559r.,
Franciszek sekretarz królewski w 1570r., pisarz ziemski i poborca podatków wieluński w latach 1580 – 1590, był właścicielem części Masłowic, Małyszyna oraz Stawku w 1590r. zmarł bezpotomnie w 1594r.
W kościele parafialnym w Rudzie znajduje się tablica z piaskowca z inicjałami P.M. i datą 1594r.
W sprawie spadku po nim wystąpili bratankowie w 1601r. t.j. po śmierci wdowy mającej prawo do dożywocia na jego majątku. Byli to: Andrzej, Piotr, Jan, Mikołaj i Marcjan, synowie nieżyjącego już Gabriela Masłowskiego oraz Jan, Jarosz i Jerzy synowie nieżyjącego Antoniego Masłowskiego chorążego wieluńskiego, jak również brat rodzony zmarłego Walenty Masłowski. Wyżej wymienieni już wcześniej, w 1595r. dokonali w grodzie wieluńskim wpisu aktu zastrzegającego ich prawa spadkowe.
Franciszek Masłowski był żonaty z Konstancją z Konar pochodzącą z województwa krakowskiego. Jako wdowa występuje Konstancja Masłowska w akcie z 1599r., zmarła przed 1601r.
(I.C.V. t.22 f.35, 36, t.35 f.212, 214, t.44 f.120, t.46 f.35 – 6, f.483, t.40 f.5, Czarniecki K. „Herbarz” t.II s.120).
Walenty ożeniony z Anną Kwiatkowską, o nim dalej,
Antoni chorąży wieluński, o nim dalej,
Gabriel o nim poniżej.

Gabriel /VI pok./ wojski ziemi wieluńskiej w latach 1553 – 1572, miał być następnie (wg Uruskiego) sędzią ziemskim wieluńskim, lecz nigdy o tym wzmianki w aktach wieluńskich nie spotkałem. W 1569r. był posłem na sejm. W 1556r. był właścicielem Okalewa i Bluszczyzny, a ponadto posiadał w 1569r. Olewin, Rudlice, Rudę i Łaszów (części tych wsi). Jako ich właściciel występuje jeszcze w 1584r. w Sieradzu.
Był pisarzem ziemskim wieluńskim i podstarościm grodzkim wieluńskim. Wybrany posłem na sejm w 1568r. wspólnie z Mikołajem Gaszyńskim pisarzem ziemi wieluńskiej przez szlachtę ziemi wieluńskiej, podpisał w 1569r. w Lublinie akt Unii. W 1581r. był deputatem z ziemi wieluńskiej do Trybunału Skarbowego w Radomiu.
W 1565r. wraz z kilku innymi przedstawicielami szlachty wieluńskiej podpisał imieniem ziemi wieluńskiej i powiatu ostrzeszowskiego uniwersał zawierający zarzuty odnośnie niewłaściwego przechowywania ksiąg ziemskich wieluńskich. Zmarł przed 1590r. Uruski godności przez niego posiadane mylnie przypisuje synowi.
Około 1550r. ożenił się z Anną z Bużenina Wielowieyską herbu Poraj, córką Jana „Gładysza” Wielowieyskiego właściciela Łaszowa w ziemi wieluńskiej, zmarłego przed 1550r., i Barbary Małuskiej.
Aktem z 1551r. ojciec przekazał mu – zapewne w związku z małżeństwem – Rudę.
W akcie z 1553r. Anna z Wielowieyskich Masłowska występuje w Wieluniu jako dziedziczka części Łaszowa, Stawku i Okalewa. W 1576r. zapisał żonie dożywocie na Olewinie, oraz częściach Rudy i Łaszowa.
W akcie z 1586r. występuje Anna Masłowska w Wieluniu już jako wdowa. W 1590r. była panią oprawną i dożywotnią Olewina. W akcie z 1589r. występuje w grodzie wieluńskim wspólnie z synem swym Piotrem. Spadkobiercy Gabriela wspólnie sprzedali Łaszów Niechmierowskiemu
(I.C.V. t.5 f.358, f.459, t.6 f.88-89, t.7 f.120, t.12 f.50, t.25 f.309, t.30 f.593 – 594, t.35 f.182, I.C.Sier. t.84 f.382 – 385, Dworzaczek W. „Akta sejmikowe” t.I s.6, Czarniecki K. „Herbarz” t.II s.120, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.I s.17, 18).
Dzieci Gabriela i Wielowieyskiej:
Agnieszka,
Barbara zamężna w 1582r. za Janem Widawskim herbu Abdank, właścicielem części Widawy następnie wyszła za Joachima Wierusz Kowalskiego, syna Jarosława właściciela części Cięciułowa i Żytniowa w 1552r. i Barbary Spiegel ze Śląska zmarłej po 1570r. Joachim Kowalski Wierusz zmarł przed 1603r., w którym Barbara Masłowska występuje jako wdowa po nim
(I.C.V. t.30 f.243).
Franciszek właściciel części Olewina w 1612r., wysłał pieszego żołnierza na wojnę, który wystąpił na lustracji rycerstwa wieluńskiego pod Lwowem. Zmarł bezpotomnie po 1626r.
Był żonaty z Jadwigą Pstrokońską herbu Poraj, wdową po Sebastianie Gaszyńskim „Oremusie” herbu Jastrzębiec
(I.C.V. t.56 f.158,t.58 f.113, Rel.gr.wiel. t.4 f.13-14, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.II s.115).
Andrzej występuje w aktach wieluńskich z lat 1586 – 1627. W akcie z 1586r. występują wszyscy synowie Gabriela: pełnoletni wówczas Jan, Piotr, Mikołaj i Marcjan oraz małoletni Andrzej, Gabriel i Franciszek, w akcie dotyczącym spraw sukcesyjnych. W 1627r. występuje w sprawie spadku po stryju Marcjanie (I.C.V. t.46 f.482, t.47 f.98),
Marcjan występuje w Wieluniu w latach 1586 – 1603. Zmarł bezpotomnie, zapewne krótko przed 1626r. W 1603r. był właścicielem części Olewina
(I.C.V. t.40 f.5, t.47 f.98, t.67 f.126, t.68 f.57),
Mikołaj o nim dalej
Jan,
Piotr,
Gabriel o nim dalej.

Mikołaj /VII pok./ występujący jako pełnoletni już w 1568r., zmarł krótko przed 1612r.
Był żonaty z Elżbietą z Wierzbia Baruth ze Śląska, której w 1604r. zapisał do ksiąg grodzkich sieradzkich oprawę i dożywocie. Wdowa po nim zmarła przed 1629r.
(I.C.V. t.40 f.5, t.53 f.178 – 179, t.69 f.634, I.C.Sier. t.108 f.253).
Synowie Mikołaja i Baruthówny:
Stanisław – o nim niżej,
Samuel występuje z braćmi w Wieluniu w 1620r. (I.C.V. t.61 f.125),
Jan występuje w 1620r. (I.C.V. t.61 f.125).

Stanisław /VIII pok./ występuje w aktach wieluńskich pomiędzy 1620 a 1640r. Zmarł po 1664r. W 1640r. był żonaty z Zofią Sobańską herbu ? córką Jana i N.N. Nie wiadomo mi czy miał dzieci. Żona jego żyje jeszcze w 1664r. (I.C.V. t.61 f.125, t.69 f.634, t.74 f.302, t.83 f. 284).

Gabriel /VII pok./ syn Gabriela i Wielowieyskiej, małoletni w 1586r., był następnie właścicielem części Masłowic. W latach 1595 - 1618 należy do niego także część Olewina. Ożenił się z Dorotą Silnicką, córką Melchiora z Bawczowa Silnickiego i N.N., wnosząc w 1598r. zapis oprawy do ksiąg grodzkich piotrkowskich, a następnie do ksiąg grodzkich wieluńskich w 1601r. Po śmierci Gabriela Masłowskiego Dorota Silnicka wyszła powtórnie za Jakuba Stokowskiego
(I.C.V. t.46 f.54, f.483, Rel.gr.wiel. t.4 f.67, Czarniecki K. „Herbarz” t.II s.120).
Dzieci Gabriela i Silnickiej:
Jan żonaty z Rogawską o nim niżej,
Andrzej, o nim dalej,
Piotr, o którym później.

Jan /VIII pok./ właściciel części Olewina w latach 1603 – 1620, pełnoletni w 1586r., wojski wieluński w 1620r., był w latach 1601 – 1620 żonaty z Anną Rogawską herbu Rola, której nazwisko niekiedy figuruje w aktach wieluńskich jako Rogańska. Była ona córką Kaliksta i Jadwigi Rogawskich
(I.C.V. t.61 f.16 – 17, t.46 f.326, Czarniecki K. „Herbarz” t.II s.120).
Dzieci Jana i Rogawskiej:
Jan wziął udział w popisie rycerstwa wieluńskiego pod Lwowem w 1621r. Zapewne padł pod Chocimiem, gdyż po 1621r. w aktach wieluńskich nie występuje
(Kobierzycki J. „Przyczynki” t.II s.113).
Anna w 1618r. poślubiła Mikołaja Stokowskiego herbu Drzewica właściciela Wielkiego i Małego Stolca, oraz Leszczyzny. Posag w kwocie 3.000 złotych wypłacił jej ojciec w 1620r. Wg Czarnieckiego mężem jej był Jerzy Stokowski.
Dorota w 1643r. występuje jako żona Macieja z Olbrachcic Bielskiego
(I.C.V. t.75 f.374).

Andrzej /VIII pok./ syn Gabriela, był w 1618r. właścicielem części Olewina. W aktach wieluńskich występuje w 1626r. Zmarł na przełomie 1626 i 1627r. Był żonaty z N.N., wdową po Wyplarze – Krzyżanczowskim ze Śląska
(I.C.V. t.67 f.126, t.68 f.197).
Córki Andrzeja:
Dorota występująca wspólnie zrodzoną siostrą i bratem przyrodnim Konradem Wyplarem Krzyżanczowskim w Wieluniu w 1627r., była w 1661r. wdową po Eustachym Raczyńskim herbu Nałęcz
(I.C.V. t.68 f.197, t.82 f.508).
Agnieszka występuje z siostrą w 1627r.

Piotr/VIII pok./ syn Gabriela, był w latach 1590 – 1595 właścicielem części Olewina, a ponadto Górek i części Masłowic w 1607r. Zmarł przed 1617r. Był żonaty z Jadwigą Krzyżtoporską herbu ?
(I.C.V. t.35 f.81, t.49 f.21, t.58 f.393, t.80 f.5).
Dzieci Piotra i Krzyżtoporskiej:
Katarzyna w latach 1623 – 1642 niezamężna, występuje w 1643r. w sprawie spadku po Zuzannie z Masłowskich Małachowskiej
(I.C.V. t.75 f.372).
Piotr posesor części Masłowic w 1612r., w którym występuje w Wieluniu wspólnie z ojcem i bratem. Zmarł bezpotomnie przed 1623r.
(I.C.V. t.53 f.97).
Maksymylian występuje w aktach wieluńskich z lat 1612 – 1621, zmarł bezpotomnie przed 1623r., najprawdopodobniej zginął w bitwie pod Chocimiem. W 1621r. uczestniczył w popisie rycerstwa wieluńskiego pod Lwowem. Siostry odziedziczyły po nim część Małyszyna i Stawku w 1623r. Posiadał też część Masłowic. W 1620r. był żonaty z Agnieszką Stawską herbu Leszczyc, z którą nie miał dzieci
(I.C.V. t.58 f.393, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.II s.112).
Zuzanna była w 1623r. zamężna za Janem Małachowskim herbu Nałęcz (?), synem Feliksa i N.N. W 1623r. za zgodą męża kwitowała w grodzie wieluńskim w asyście swojego brata Maksymiliana z odbioru kwoty 3.000 złotych Jakuba Jarochowskiego. Otrzymała je w spadku po Ewie z Jarockich Masłowskiej. Akt ten wniesiony został do ksiąg wieluńskich w 1683r. Zmarła bezpotomnie przed 1642r. W sprawie spadku po niej występują w 1643r. Katarzyna i Dorota Masłowskie
(I.C.V. t.64 f.88).
Dorota występuje w sprawie spadkowej w 1642r. w Wieluniu.
Agnieszka zamężna za Bartłomiejem Biernackim herbu Poraj (ślub w Rzudzie w 1633r.)
Antonina
Jan – o nim poniżej.

Jan /IX pok./ właściciel części Masłowic, występujący w 1627r. w Wieluniu, zmarły przed 1658r. Poślubił przed 1629r. Dorotę Raczyńską, córkę Antoniego Wierzbięty Raczyńskiego i N.N.
Dzieci Jana i Raczyńskiej:
Antoni zmarły jeszcze przed 1669r.
Jan występujący w Wieluniu w latach 1649 – 1672, właściciel części Olewina w 1649r.
Wojciech, o którym poniżej
Anna w 1672r. zamężna za Marcinem Borzęckim.

Wojciech /X pok./ właściciel części Olewina w latach 1672 - 1688, zmarły przed 1711r. był w 1685r. żonaty z Anną N. (nazwisko jej w aktach nie występuje).
W 1669r. podpisał elekcję z ziemią wieluńską.
Córki Wojciecha:
Marianna zamężna w 1711r. za Konstantym Iwańskim herbu Jastrzębiec, synem Piotra – Konstantego miecznika łęczyckiego, właściciela Rudnik i Pruszkowa i Zofii – Agaty z Zadusznik Sułkowskiej sędzianki brzesko – kujawskiej.
Anna zmarła bezpotomnie przed 1711r., zamężna za Marcinem Krzywańskim

Antoni /VI pok./ syn Piotra i Gawłowskiej, a nie jak podaje Uruski syn Gabriela i Silnickiej, był chorążym ziemi wieluńskiej w latach 1569 – 1581, właścicielem Rudy w 1559r. zmarł przed 1590r. Przed 1559r. ożenił się z Katarzyną z Brudzewa, której aktem wniesionym do ksiąg grodzkich wieluńskich w 1559r. zapisał oprawę na Rudzie. Katarzyna z Brudzewa występuje w aktach wieluńskich do 1569r. Nie wiem czy można ją identyfikować z żoną tegoż Antoniego Masłowskiego – Katarzyną Russocką herbu Korab, córką Jana miecznika kaliskiego i N.N. występującą od 1570r. w aktach grodzkich wieluńskich
(I.C.V. t.35 f.214, t.12 f.7,8, t.22 f.6, t.35 f.14, I.C.Ostrzesz. t.9 f.507, I.C.Sier. t.80 f.466).
Dzieci Antoniego:
Anna zamężna za Stanisławem Zamłyńskim,
Hieronim właściciel części Rudy, Masłowic, Rychłocic, Charłupi Małej oraz połowy Dzierlina w 1620r. Był w 1590r. żonaty z Anną Porowską herbu Oksza, wdową po Piotrze Krempskim. Nie miał z nią dzieci.
Po raz drugi ożenił się około 1623r. z Marianną Strachanowską, która w akcie z 1626r. występuje już jako wdowa po nim.
(I.C.Sier. t.127 f.436, t.133 f.247, I.C.V. t.61 f.112, t.35 f.212, Rel.gr.wiel. t.4 f.41)
Jan właściciel części Rudy w 1604r., był w latach 1601 – 1607 żonaty z Dorotą Chrząstowską córką Stanisława (wg Czarnieckiego Stanisława – Krzysztofa) właściciela Chrząstowa i Żelazówki i Anny N., wdową po Andrzeju Stokowskim.
W 1636r. był już żonaty 2 voto z Zofią Drużykowską herbu ? , córką Krzysztofa zmarłego przed 1636r., zamieszkałego w powiecie lelowskim i N.N., wdową po Janie z Bużenina Mojaczkowskim herbu Poraj, zmarłym przed 1612r. Dożywocie dla drugiej żony wniósł w 1627r. do ksiąg grodzkich wieluńskich. Żyła ona jeszcze w 1639r. W obu małżeństwach był bezdzietny. Uruski podaje coprawda, że miał mieć synów: Adama, Jakuba, Jana i Stanisława, którzy jednak w księgach wieluńskich nigdy nie są nawet wzmiankowani.
Jan w 1621r. wziął udział w popisie rycerstwa wieluńskiego pod Lwowem, przed wyprawą Chocimską, w której niewątpliwie brał udział.
W 1626r. sprawował opiekę nad małoletnimi bratankami, dziećmi zmarłego Jerzego Masłowskiego
(I.C.Sier. t.133 f.247, I.C.V. t.46 f.181, t.47 f.105, f.321, t.61 f.116, t.49 f.174, t.68 f.294, Czrniecki K. „Herbarz” t.II s.120, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.II s.113).
Krzysztof występuje w 1590r. w Wieluniu
(I.C.V. t.35 f.13)
Jerzy – o nim poniżej

Jerzy /VII pok./ właściciel części Masłowic, Małyszyna i Stawku w 1615r., oraz Myjomic nabytych w 1603r. od Zofii z Myjomyjskich żony Andrzeja Bujakowskiego właściciela Knurowa za kwotę 28.000 złotych, występuje od 1590r. w księgach grodzkich sieradzkich. Zmarł przed 1617r.
W latach 1602 – 1615 był żonaty z Ewą Jarocką, córką Kaspra z Jaroszyna i N.N., zamieszkałych w ziemi krakowskiej. Jako wdowa, w 1621r. wysłała w zastępstwie na wyprawę wojenną Prokopa Jarockiego, który w jej imieniu stawił się na lustracji rycerstwa wieluńskiego pod Lwowem.
Ewa z Jarockich Masłowska żyła jeszcze w 1630r. – zmarła przed 1639r.
W 1625r. syn jej Jan Masłowski oblatował w grodzie wieluńskim akt, którym mąż zapisał jej na swych dobrach oprawę. W akcie z 1627r. występowała jako pani oprawna na Masłowicach i Małyszynie
(I.C.V. t.35 f.217, t.58 f.366, t.56 f.10, t.69 f.150,362, t.70 f.92, t.73 f. ..., t.68 f.240 – 242, t.56 f.10, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.II s.113)
Dzieci Jerzego i Jarockiej:
Aleksander zmarły bezdzietnie przed 1634r.
Samuel zmarły bezpotomnie przed 1637r.
Jan występujący w aktach grodzkich wieluńskich z lat 1628 – 1630, w 1631r. był księdzem. Chyba to ten Jan Masłowski wniósł w 1628r. do ksiąg wieluńskich zapis dla Anny Masłowskiej, zamężnej za uczciwym Benedyktem Faberem, kowalem („ferrarius”-em) zabezpieczony na wsi Rudzie
(I.C.V. t.69 f.38, t.70 f....).
Anna zamężna po raz pierwszy za Stanisławem Krzczonowskim herbu ? , była jego żoną w latach 1625 – 1630. Mąż jej w 1628r. dzierżawił część Małyszyna. W tym samym roku Anna z Masłowskich Krzczonowska kwituje w Wieluniu swego kuzyna Baltazara Masłowskiego z odbioru 750 złotych. W 1633r. jest już powtórnie zamężna za Hieronimem Grabią herbu ? .
Trzecim mężem Anny Masłowskiej był w latach 1638 – 1649 Przemysław z Wyszyny Grodziecki herbu Drya, który w roku 1638 wniósł do ksiąg wieluńskich spisany z nią akt dożywocia. Anna z Masłowskich Grodziecka występuje jeszcze w 1650r.
(I.C.V. t.66 f.571 – 572, t.69 f.184, t.73 f.474 – 475, t.79 f.189, t.80 f....).
Jadwiga występująca w akcie z 1628r. jako jeszcze niezamężna, była w 1634 żoną Jakuba Sobockiego, który wniósł w 1639r. do ksiąg wieluńskich zapis dożywocia. W 1646r. Baltazar Masłowski spłacił jej sumę 8.000 złotych zapisaną na dobrach Ruda. Była to jej suma posagowa.
(I.C.V. t.69 f.192, t.73 f.474 – 475, t.75 f.374, t.73 f.82, t.76 f.222 – 224).

Walenty /VI pok./ syn piotra i Gawłowskiej, pisarz grodzki ostrzeszowski w 1574r., pisarz grodzki wieluński w 1575r., był właścicielem części Rudy, części Masłowic zwanej Bluszczyzną, części Stawku i części Małyszyna w latach 1564 – 1590, żył jeszcze w 1604r. W 1576r. był żonaty z Anną Kwiatkowską herbu Gryf, córką Baltazara właściciela Podgórza w powiecie sieradzkim i nieznanego nazwiska Barbary.
W akcie z 1610r. Anna z Kwiatkowskich Masłowska występuje w Wieluniu jako wdowa, oraz pani dożywotnia w Masłowicach, Małyszynie i Stawku. Zmarła krótko przed 1612 lub w początku 1612r., w którym jej dzieci wnoszą do ksiąg grodzkich akt dotyczący spadku po niej, oraz podziału majątku ojca objętego jej dożywociem.
(I.C.V. t.22 f.106, t.35 f.214, t.25 f.24 i f.139, t.30 f.34, t.51 f.124, t.53 f.261, Czarniecki K. „Herbarz” t.II s.120, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.II s.86).
Dzieci Walentego i Kwiatkowskiej:
Jadwiga cytowana w akcie z 1645r.
Elżbieta niezamężna w 1603r., w którym ojciec wyznaczył aktem wniesionym do ksiąg grodzkich wieluńskich posag córkom: Elżbiecie, Barbarze, Zofii i Magdalenie. W latach 1610 – 1620 była zamężna za Jakubem Stokowskim, wdowcem po Dorocie Silnickiej, której pierwszym mężem był Gabriel Masłowski wojszczyc wieluński, właściciel części Olewina
(I.C.V. t.47 f.128, t.56 f.261, Czarniecki K. „Herbarz” t.II s.120)
Barbara
Magdalena zamężna w 1615r. za Janem Chociszewskim herbu Junosza, synem Wojciecha przed 1615r. właściciela Chociszewa w powiecie sieradzkim i N.N., wdowa po nim w 1663r.
(I.C.V. t.47 f.128, t.56 f.11, t.82 f.713)
Zofia zamężna w 1612r. za Jakubem Poleskim
(I.C.V. t.47 f.128, t.53 f.261)
Jakub zmarły młodo, był żonaty z Barbarą Witowską herbu Rola
Baltazar – o nim poniżej

Baltazar /VII pok./ urodził się dnia 29 lutego 1572r. w Rudzie, zmarł krótko przed 1660r. W latach 1610 – 1644 występuje jako właściciel Rudy, a ponadto od 1628r. jako właściciel części Olewina. W 1628r. odstąpił część Olewina Andrzejowi Masłowskiemu synowi Gabriela. W 1621r. wziął udział w wyprawie chocimskiej, uczestnicząc w lustracji rycerstwa wieluńskiego odbytej pod Lwowem. W 1639r. zrobił w aktach grodzkich wieluńskich legat na rzecz kościoła parafialnego w Rudzie, a w 1642r. także na rzecz kościoła w Stolcu.
Był żonaty dwukrotnie, jednakże zostawił potomstwo tylko z drugiego małżeństwa.
Żonaty poraz pierwszy z Agnieszką Kosmowską mieszczanką poznańską, córką złotnika z Poznania sławetnego Jana i nieznanego nazwiska Barbary.
Agnieszka Kosmowska była jego żoną w latach 1610 – 1615. Zmarła w końcu 1615 lub na początku 1616r. W związku z jej bezpotomną śmiercią dziedziczą po niej: matka oraz rodzeństwo – Krzysztof i Barbara, którym mąż zmarłej spłacił jej sumę posagową, zapisaną na Rudzie. Wynosił on sumę 6.000 złotych. Tyle samo wynosiła oprawa zapisana jej na części Rudy przez męża.
W 1617r. ożenił się Baltazar Masłowski powtórnie z Anną z Gaszyna Wierzchleyską herbu Berszten II, córką Andrzeja właściciela dóbr Wierzchlas, Kraszkowice, Smardze (vel Smardzew) itd. i Jadwigi z Kotkowa Komorowskiej herbu ? , wnuczką po mieczu Olbrachta vel Wojciecha i Katarzyny Bużeńskiej herbu Poraj, a po kądzieli Tomasza podsędka ziemskiego wieluńskiego i Anny – Franciszki Boksa Radoszewskiej herbu Oksza. Baltazar Masłowski pokwitował w 1617r. ojca drugiej żony z odbioru sumy posagowej.
Anna z Wierzchleyskich żyła jeszcze w 1669r.
(I.C.V. t.47 f.650, t.51 f.144 – 145, 309, t.56 f.302, t.53 f.261, t.57 f.245, 183, 186, t.58 f.384, t.73 f.317, t.75 f.145, t.82 f.713, t.85 f.524, Czarniecki K. „Herbarz”, t.II s.120, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.II s.112).
Dzieci Baltazara i Wierzchleyskiej:
Jadwiga w 1646r. była zakonnicą w konwencie w Bolesławcu
(I.C.V. t.77 f.432)
Barbara zamężna w 1690r. za Tomasza „Oremus” Gaszczyńskim herbu Jastrzębiec
(I.C.V. t.99 f.98)
Regina zamężna za Marcinem Poleskim herbu ?
Teofilia zamężna w 1664r. za Piotrem Medyńskim herbu ?
(I.C.V. t.83 f.245)
Marianna zamężna w 1639r. za Gabrielem Stawskim herbu Leszczyc , synem Adama i N.N.
(I.C.V. t.73 f.424)
Elżbieta niezamężna
Teresa w 1638r. jeszcze niezamężna
Konstancja w 1664r. za Janem z Kroczowa Konopnickim herbu Jastrzębiec, zmarłym przed 1666r.
(I.C.V. t.83 f.271)
Magdalena w 1661r. wdowa po Janie Choszczewskim
(I.C.V. t.82 f.713)
Adam – o nim poniżej

Adam /VIII pok./ występuje w aktach od 1661r. W 1669r. podpisał wraz z ziemią wieluńską elekcję.
Był komornikiem grodzkim wieluńskim w 1684r., stolnikiem ziemi wieluńskiej w latach 1695 – 1702, podstarościm i sędzią grodzkim wieluńskim w latach 1695 – 1702, deputatem do Trybunału Skarbowego w Radomiu w 1699r. W 1699r. był także opiekunem wieluńskiego konwentu braci mniejszych reguły św. Franciszka. Był właścicielem Masłowic i Rudy.
W 1711r. został wniesiony do ksiąg grodzkich wieluńskich jego testament, z którego wynika, że już za życia rozdzielił swoje dobra ziemskie pomiędzy synów.
Ponadto testamentem starszemu synowi Andrzejowi zapisał sumę 4.000 złotych, a młodszemu – Janowi 6.000 złotych, celem wyrównania działów dokonanych wcześniej, a najmłodszym synom Adamowi i Franciszkowi zapisał swoje srebra stołowe, przedstawiające znaczną na owe czasy wartość, tak że i oni otrzymali jako dopełnienie swoich działów tą drogą po kilka tysięcy złotych. Córce swej zamężnej za Tymienieckim legował testamentem kwotę 2.000 złotych. Posiadał jeszcze w chwili śmierci kamienicę w Wieluniu (pewnie w niej mieszkał i zmarł po oddaniu dóbr synom). Przekazał ją w równych częściach swoim czterem synom. Prosił w swoim testamencie o pochowanie w Rudzie. Na wykonawców testamentu wyznaczył Mikołaja Szyszkowskiego dziedzica Dąbrowy i Rafała z Gaszyna Wierzchleyskiego.
W 1663r. był żonaty z Urszulą Wierusz Bielską córką Jana nieżyjącego już w 1663r. i Katarzyny Kosseckiej herbu Rawicz, żyjącej w 1663r., wnuczką po mieczu Melchiora zmarłego przed 1630r., właściciela dóbr Biała w powiecie wieluńskim i Urszuli Pogórskiej herbu ? , a po kądzieli Jana i Polikseny Góreckiej herbu Nałęcz.
Adam Masłowski zapisał w 1663r. żonie w Wieluniu kwotę 2.000 złotych.
(I.C.V. t.82 f.713, t.99 f.151, t.103 f.38, t.82 f.611/12)
Dzieci Adama i Bielskiej:
Andrzej podstoli wieluński, o nim dalej,
Krystyna w 1695r. żona Zygmunta Tymienieckiego herbu Zaremba, właściciela dóbr Przyranie w powiecie kaliskim, żyła jeszcze w 1723r.
(I.C.V. t.103 f.244)
Adam, o nim później
Jan, o nim dalej
Franciszek, o nim poniżej

Franciszek /IX pok./ skarbnik kijowski w latach 1702 – 1714, występował w 1699r. w aktach wieluńskich jeszcze bez żadnej godności ziemskiej. W akcie z 1754r. cytowany jest jako zmarły.
W 1714r. roku był żonaty z Teresą Tarnowską herbu Jelita zmarłą po 1753r., córką Jana zmarłego przed 1714r., łowczego sieradzkiego i Agnieszki Tryksa Więckowskiej herbu Prus. Wychodząc za Franciszka Masłowskiego miała 8.000 posagu.
(I.C.V. t.103 f.244, I.C.Sier. t.202 f.186 – 187)
Dzieci Franciszka i Tarnowskiej:
Justyna niezamężna
Konstancja w 1753r. występuje w aktach jako „virgo”, zamężna w 1754r. za Szymonem – Antonim Bach – Zdżenickim herbu ? , cześnikiem kruszwickim, właścicielem Wydrzyna w 1760r., synem Wojciecha i Agnieszki Jaroszewskiej.
(I.C.Sier. t.217 f.12, t.219 f.120)
Jan – o nim poniżej

Jan /X pok./ stolnik rawski w 1766r.(został nim po 1753r,), właściciel Rożniatowa w powiecie Szadek w latach 1752 – 1760, był w 1754r. żonaty z Marianną – Agnieszką Fundament Karśnicką herbu Jastrzębiec, urodzoną w Kierznie powiat Ostrzeszów, ochrzczoną dnia 3 kwietnia 1721r., córką Franciszka stolnika ostrzeszowskiego, dziedzica Kierzna i Anny Siewierskiej herbu Ogończyk, wnuczką po mieczu Tomasza i Marianny Uleskiej herbu Ostoja, a po kądzieli Kazimierza właściciela polowy Olszowy i Jadwigi z Osin Wężyk herbu Wąż.
Jan Masłowski zmarł przed 1775r.
(Akta chrztów par. Myjomice, I.C.V. t.104 f.281, t.123 f.172 – 173)
Dzieci Jana i Karśnickiej:
Marianna zamężna za N. Biestrzykowskim herbu Prus I.
Wincenty nieżonaty,
Domicela
(I.C.Sier.t.222 f.145)
Andrzej, o którym poniżej.

Andrzej /XI pok./ był żonaty 1voto z Anną Myszkowską herbu Jastrzębiec, w 1775r. 2voto z Marianną de Drzewce Mikołajewską herbu Gryf, córką Wojciecha i Joanny Krykowskiej herbu Trąby.
(I.C.Sier. t.222 f.145)
Prawdopodobnie synami tego Andrzeja byli:
Feliks – Antoni, który przed 1850r. legitymował się ze szlachectwa w Królestwa Polskim
(„Spis szlachty Królestwa Polskiego” str. 147).
Antoni – Onufry
(„Spis szlachty Królestwa Polskiego” str. 147).
Stefan – Bernard
(„Spis szlachty Królestwa Polskiego” str. 147).
Walerian – Rafał
(„Spis szlachty Królestwa Polskiego” str. 147).
Andrzej – Tomasz
(„Spis szlachty Królestwa Polskiego” str. 147).
Karol
(„Spis szlachty Królestwa Polskiego” str. 147).

Jan /IX pok./ - drugi z rzędu syn Adama i Bielskiej, stolnik rzeczycki, właściciel części Rudy i dóbr Tupadły, sprzedał swoją część Rudy starszemu bratu swemu Andrzejowi. Zmarł przed 1706r.
Był żonaty w 1680r. z Jadwigą z Marcinkowa Baranowską herbu ? . W 1693r. zapisał jej w aktach wieluńskich dożywocie na swoich dobrach. Była ona córką Kazimierza i Teresy Kunth. W akcie z 1720r. występowała Jadwiga z Baranowskich Masłowska w Wieluniu jako wdowa.
(I.C.V. t.102 f.64, I.C.Inowrocł. t.34 f.637 – 638)
Dzieci Jana i Baranowskiej:
Antoni pełnoletni w 1713r., właściciel części Łaszowa zwanej Konopniczyzną w 1734r., był w 1734r. żonaty z Wiktorią Witwicką herbu ? ,córką Kazimierza i Katarzyny Psarskiej herbu Jastrzębiec. Córki Antoniego i Witwickiej:
Franciszka była w 1786r. żoną Macieja Niemojewskiego oraz właścicielką części Łaszowa
(I.C.V. t.133 f.162 – 164, t.134 f.164)
Katarzyna właścicielka części Łaszowa w 1786r.
(I.C.V. t.134, f.164)
Kazimierz pełnoletni w 1713r., zmarł przed 1785r.
(I.C.V. t.134 f.164)
Jan – Wojciech małoletni w 1713r.
Ludwika
Franciszka
Aleksandra zamężna 1730 – 1754 za Łukaszem Tańskim
(I.C.Kcyńskie t.... f.339, I.C.Gniezn. t.96 f.340)
Katarzyna – Konstancja była drugą żoną Antoniego Szeliskiego podczaszego bracławskiego, zmarłego przed 1750r., syna Antoniego i Katarzyny Grabskiej zamężnej 2 voto za Andrzejem Młodzianowskim
Marianna w 1711r. wspólnie z pozostałym rodzeństwem cytowana jest w akcie dotyczącym sukcesji po dziadku Adamie Masłowskim.

Adam /IX pok./ trzeci z kolei syn Adama i Bielskiej, podstoli w 1710r., stolnik owrucki w 1717r., właściciel Woli Wydrznej (czy Wydrzańskiej) i Leżajska. Posesor Bełucza w 1717/1718r. Zmarł przed 1744r.
Około 1710r. ożenił się z Anną Działyńską herbu Ogończyk, córką Kazimierza kasztelanica dobrzyńskiego i Zofii Kłobukowskiej, zmarłą przed 1781r. W 1710r. rodzice jej wnoszą do ksiąg grodzkich wieluńskich zapis 5.000 złotych na rzecz córki. (I.C.V. t.111 f.371, t.108 f.5).
Dzieci Adama i Działyńskiej:
Petronela zamężna w 1745r. za Wojciechem Steffensem, właścicielem Bobrownik w 1745r.
Józef występujący w aktach grodzkich piotrkowskich z lat 1744/45, ożenił się z Marianną Śmigocką, zamężną 2voto w 1780r. za Michałem Milewskim. Była córką Walentego i Marianny Sulimirskiej.
(I.C.Sier. t.227, f.19)
Stanisław, o którym niżej

Stanisław /X pok./ komornik sieradzki, następnie podstoli owrucki w 1790r., właściciel dóbr Powody w powiecie piotrkowskim w latach 1753 – 1768, był żonaty w latach 1761 – 1780 z Joanną Sulimirską herbu Starykoń, zmarłą przed 1787r., córką Michała i Elżbiety Miniszewskiej, herbu Topór, właścicieli Komornik, Ostrówka, itd.
(I.C.Sier. t.227 f.79 – 80, f.235).
Dzieci Stanisława i Sulimirskiej:
Agnieszka zamężna w 1780r. za Felicjanem Skrzyńskim herbu Zaremba. Zmarła bezpotomnie w 1792r.
(I.C.Sier, t.227 f.79 – 80, f.235, Rel.C.Sier. t.189 f.169)
Franciszka w 1780r. zamężna za Jakubem z Ostrowa Rychłowskim herbu Nałęcz.
Teodora w 1781r. niezamężna
(I.C.S. t.227 f.79 – 80, f.235)
Marianna w 1781r. wyszła za Józefa – Jakuba Wysockiego starostę uhrowickiego, syna nieżyjącego już wówczas Kazimierza i Anny Łubkowskiej.
(I.C.S. t.227 f.79 – 80, f.235, t.232 f.240)
Jan żonaty z N. Kijeńską herbu Syrokomla
Andrzej, o nim poniżej

Andrzej /XI pok./ w 1792r. wystąpił wspólnie z bratem przeciw Sulimierskim w sprawie spadku po Agnieszce z Masłowskich Skrzyńskiej przyzywając do sporu Franciszkę z Masłowskich Jakubową Rychłowską, oraz Marię z Masłowskich żonę Józefa Wysockiego starosty uhrowieckiego.
W latach 1781 – 1791 był żonaty z Katarzyną Złotnicką herbu Nowina (w aktach raz jest wzmianka, że ci Złotniccy byli herbu Prawdzic), ślub w Rudnikach 21.IV.1781, córką Feliksa łowczego szadkowskiego, właściciela Zduńskiej Woli, Stęsic, etc. i jego pierwszej żony Barbary Masłowskiej herbu Samson, poślubionej przed 1763r.
Akt dożywocia wniósł Andrzej Masłowski do akt grodzkich sieradzkich w 1790r. był właścicielem dóbr Powody w latach 1783 – 90.
(Akta par. Rudniki, I.C.Sier. t.227 f.46, 235, t.231 f.20 – 21, t.233 f.220, Rel.C.Sier. t.182 f.91, t.189 f.169)
Synowie Andrzeja i Złotnickiej:
Stefan żonaty z Marią – Ludwiką z Gawron Pretwicz herbu ? , ochrzczoną w Taborze Wielkim dnia 22 października 1770r., zmarłą bezpotomnie, córką Adama – Krzysztofa i Zofii – Wiktorii Kosseckiej herbu Rawicz
Feliks żonaty z N. Bielską herbu ? , również zmarł bezpotomnie
Walerian urodzony w 1776r., zmarły dnia 8 maja 1836r., nie miał dzieci w małżeństwie z Elżbietą Prądzyńską herbu ?
Józef był żonaty z niewiadomego imienia Żernicką herbu Szeliga. Syn ich:
Konstanty był właścicielem Wólki Powidzkiej w powiecie piotrkowskim. W tym czasie Powody przeszły w ręce Pretwiczów.

Jan /XI pok./ syn Stanisława i Sulimierskiej, właściciel Łaskarzewa, był żonaty z Wiktorią Kijeńską herbu Syrokomla.
(Rel.C.Sier. t.189 f.169, I.C.Sier. t.227 f.235)
Dzieci Jana i Kijeńskiej:
Wiktoria zamężna 1 voto za Antonim Dłuskim herbu Nałęcz, 2 voto za N. Leszczyńskim
Katarzyna zamężna za Wincentym Szperkowskim mieszkańcem Warszawy
Leon, o którym poniżej
Józef

Leon /XII pok./ żonaty z Marceliną Milewską herbu Ślepowron
Dzieci Leona i Milewskiej:
Józef urodzony przed 1840r.
Walery urodzony przed 1840r.

Józef /XII pok./ syn Jana i Kijeńskiej, właściciel Łaskarzewa, był żonaty z Józefą Bielecką
Dzieci Józefa i Bieleckiej:
Eleonora,
Gracjan,
Edward,
Rajmund.

Andrzej /IX pok./ syn Adama i Bielskiej, komornik graniczny wieluński w latach 1795 – 1717, komornik graniczny ostrzeszowski do 1719r., łowczy bracławski w latach 1720 – 1723, podstoli wieluński w okresie 1726 – 1729, był w 1723r. właścicielem części Mierzyc, Toporowa i Przewozu (jego części zwanej Gawrońszczyzną, względnie częścią Kiedrzyńskiego), w 1725r. był ponadto właścicielem Skrzynna, Niemierzyna i Gromadek. W 1732r. występuje jako właściciel Konopniczyzny w Łaszowie. Posiadał także Rudę. W 1721r. był posesorem Dylewa i Wręczycy w powiecie radomskowskim.
W 1695r. był żonaty z Katarzyną Chmielińską herbu ? , córką Piotra i N.N., a w latach 1702 – 1725 z Jadwigą z Mirowa i Myszkowic Myszkowską herbu Jastrzębiec, wdową po Stefanie Gołygowskim właścicielu Pomian i Wodzicznej, Synu Jana i Elżbiety Brandt.
Jadwiga z Myszkowskich Masłowska zmarła przed 1741r. Była córką Mikołaja – Chryzostoma właściciela Dąbrowy, itd. w powiecie wieluńskim i Jadwigi z Chraplewa Łąckiej herbu Korzbok, wnuczką po mieczu Wacława i Zofii Mierzejewskiej (Mirzowskiej), a po kądzieli Stefana chorążego poznańskiego i Anny z Wierzbna Rydzyńskiej. Posag jej wynosił 12.000 złotych i w chwili gdy wychodziła powtórnie zamąż był zapisany na dobrach pierwszego męża, tj. Wodzicznie i Pomianach oraz na Trzcinicy, dobrach Marcina Trzcińskiego, żonatego z Aleksandrą Myszkowską. Andrzej Masłowski zapisał drugiej zonie dożywocie na Skrzynnie, Niemierzynie i Gromadkach. Akt ten wniesiony został w 1726r. do ksiąg wieluńskich. W 1698r. kwitowała Jadwiga Myszkowska swego ojca z 2.000 złotych z racji posagu. Drugi mąż zapisał jej tytułem oprawy kwotę 3.000 złotych.
(I.C.V. t.102 f.493, t.103 f.203, t.114 f.129 – 130, t.105 f.144)
Dzieci Andrzeja:
Katarzyna – Barbara, urodzona jako jedyna z pierwszego małżeństwa, była w 1720r. żoną Jana Myszkowskiego herbu Jastrzębiec, syna Mikołaja i Jadwigi z Chraplewa Łąckiej herbu Korzbok,
Aleksandra zamężna za Pawłem Fundament Kraśnickim herbu Jatrzębiec, właścicielem Chorzowa i Ożegowa, chorążym ostrzeszowskim, synem Andrzeja i Teofili Ulejskiej herbu Ostoja,
Róża zamężna w 1756r. za Stanisławem Ordęgą herbu Łodzia wojskim szadkowskim, właścicielem Słomkowa i Bliźniowa w latach 1756 – 1772, synem Andrzeja i Konstancji Łubieńskiej herbu Pomian, zamężnej powtórnie w 1726r. za Kazimierzem Wstowskim herbu Boduła.
(I.C.Sier. t.217 f.90),
Anna zamężna poraz pierwszy za Franciszkiem Jaxa Bykowskim herbu Gryf cześnikiem ostrzeszowskim, właścicielem Lubojny, a powtórnie w 1745r. za Hipolitem Czarnieckim herbu Łodzia, synem Szymona zmarłego przed 1745r. i Konstancji z Konar Lubiatowskiej.
Dożywocie Anny Masłowskiej i jej drugiego męża zostało wniesione do ksiąg wieluńskich w 1765r.
(I.C.V. t.125 f.294/295),
Karol wojski wieluński, o nim dalej,
Jan Chryzostom podstoli ostrzeszowski.

Jan Chryzostom /X pok./ podstoli ostrzeszowski w latach 1745 – 1757, właściciel Masłowic, Rudy, Stawku i Małyszyna w ziemi wieluńskiej w latach 1734 – 1750, oraz Roguźna i części miasta i dóbr Widawy w sieradzkim, nabył w 1753r. Rudniki od Kazimierza Granowskiego starosty radomskiego i od jego brata ks. Teodora Granowskiego kanonika włocławskiego.
Zmarł dnia 2 sierpnia 1759r. w Rudnikach w powiecie wieluńskim.
W 1741r. był żonaty z Marianną Wstowską herbu Boduła, urodzoną około 1718r., córką Kazimierza sędziego kapturowego województwa sieradzkiego w 1734r., posesora Ożarowa w 1734r. i Suliszewic, i Konstancji Łubieńskiej herbu Pomian zmarłej po 1757r., wnuczką po mieczu Mikołaja i Zofii Trzemeskiej herbu ? , a po kądzieli Macieja kasztelanica sieradzkiego i Teresy Radolińskiej herbu Leszczyc.
Marianna z Wstowskich Kraśnicka kupiła dnia 24.VIII.1774r. od Trepków za 40.000 złotych Mielęcin. W związku z tym, jak również z uwagi na datę jej urodzenia błędna jest wiadomość jakoby murowany dwór barokowy w Mielęcinie z 1686r. został przez nią wystawiony. Natomiast przez nią, lub przez jej męża zbudowany został istniejący dotąd modrzewiowy dwór w Rudnikach, pochodzący z połowy XVIII wieku.
W 1783r. kupiła od Antoniego Michałowskiego Chorzenice i Stobnice w powiecie radomskowskim. Od Krzysztofa Nekandy Trepki nabyła w 1782r. Przybyszew i Szklarkę, które to dobra zaraz w roku następnym przekazała swemu synowi Antoniemu Masłowskiemu.
W dniu 20 października 1771r. rada wojskowa Konfederacji Barskiej w Białej wydała uniwersał, w „którym mając wzgląd na dobra J.M. Pani Masłowskiej podstoliny ostrzeszowskiej w ziemi wieluńskiej w bliskości fortecy Jasnogorskiey położone przez przechody wojsk do ruin doprowadzone, chcemy aby na przyszłość od furażów, noclegów, popasów i stanowisk wolne były.” – Widać jednak wojny przedsiębiorczej dziedziczce niezbyt przeszkodziły, skoro wkrótce po zaprowadzeniu spokoju nabywa dobra jedne po drugich i wyposaża jednocześnie wychodzące za mąż córki.
Zmarła w Rudnikach dnia 4 października 1792r., mając w chwili śmierci 74 lat. Dnia 6 tego samego miesiąca pochowana została na miejscowym cmentarzu.
(I.C.V. t.121 f.47, t.124 f.21, f. 96 - 97, t.131 f.11, t.132 f.166, t.133 f.8 - 9, Akta Parafii Rudniki, I.C.Sier. t.217 f.7, Wiel.gr.oblata t.24 f.589, Zielińscy J. i G. „Wiadomość historyczna” t.II s.233)
Dzieci Jana – Chryzostoma i Wstowskiej:
Andrzej zmarły 12.III.1791 w Rudnikach, bezpotomny,
Hipolit – Piotr sędzia ziemski radomskowski – o nim dalej,
Hipolit – Joachim – Ignacy – Baltazar – Bogumił ochrzczony z wody 31 lipca 1754r., a w sposób uroczysty powtórnie dnia 5 maja 1755r., zmarł jako małe dziecko,
Marcin Stanisław Kostka Wincenty ochrzczony podobnie jak rodzeństwo w Rudnikach dnia 16 listopada 1755r. Zmarł bezpotomnie dnia 12 marca 1771r. w Rudnikach. Pochowany został w kościele O. Pijarów w Wieluniu dnia 16 marca 1771r.
(Akta parafii Rudniki)
Antoni urodził się w Rudnikach w 1758r., był właścicielem Chorzenic w 1798r.
Eleonora zmarła po 1785r., była w 1759r. żoną Jakuba Kempistego herbu Niesobia komornika grodzkiego wieluńskiego i podstarościego grodzkiego wieluńskiego, następnie komornika grodzkiego piotrkowskiego, łowczego piotrkowskiego, właściciela Ożegowa i Więcek w powiecie wieluńskim, zmarłego przed 1875r. Żeniąc się z nią Kempisty dokonał zapisu dożywocia na Ożegowie, który na tej podstawie wdowa dzierżyła w 1785r. Drugim jej mężem był Dionizy Budziszewski właściciel Brzozy i Wiktorowa w powiecie wieluńskim, cześnik sieradzki.
(I.C.V. t.132 f.346, t.124 f.206, t.134 f.64 – 65)
Barbara w 1759r. jeszcze niezamężna, wyszła dnia 21 (miesiąc w aktach nieczytelny) 1762r. za Feliksa Złotnickiego herbu Prawdzic podwojewodziego sieradzkiego w 1763r., łowczego szadkowskiego, właściciela Zduńskiej Woli, Stęsic, Opieszyna Grzymalnego i części Kawęczyna pow. Szadek, syna Andrzeja zmarłego przed 1758r. podczaszyca koronnego i Marianny z Bżenina Pstrokońskiej herbu Poraj, wnuka po mieczu Mikołaja pułkownika wojsk koronnych, cześnika koronnego, właściciela Dzierzbina, Sadowa, etc.
Barbara Masłowska wychodząc za mąż otrzymała 22.000 złotych posagu. Zmarła już przed 1773r.
(I.C.V. t.124 f.407, Akta parafii Rudniki)
Jadwiga – Marianna – Tekla najmłodsza z córek, urodziła się w Rudnikach i tam ochrzczona została w dniu 26 września 1752r. Krótko po 1770r. poślubiła Jana Gwalberta Fundament Karaśnickiego herbu Jastrzębiec stolnika ostrzeszowskiego, później prezesa komisji cyw-wojskowej ziemi wieluńskiej, kawalera orderu św. Stanisława, prezesa Sądu Ziemi, właściciela dóbr Lubczyna, Węglowice, Cieszęcin, Komorniki, itd., syna Józefa – Dionizego wojskiego wieluńskiego, właściciela Łubczyny i Jutrkowa i Józefy z Tęczyna Paczyńskiej herbu Topór, zamężnej poprzednio za Dobrogostem z Mikorzyna Węgierskim właścicielem dóbr i miasta Kobyla Góra. Był wnukiem po mieczu Franciszka stolnika ostrzeszowskiego, starosty sokolnickiego, właściciela Kierzna i Anny Siewierskiej herbu Ogończyk, a po kądzieli Adama – Wacława i Heleny Rosiny von Larisch und Gross Nimsdorff.
Jadwiga z Masłowskich Karaśnicka zmarła w Lubczynie dnia 30 września 1786r. i pochowana została w podziemiach kościoła klasztornego o. Bernardynów w Ostrzeszowie. Mąż jej zmarł w Węglowicach dnia 1 października 1820r., pochowany został w kaplicy przy kościele w Wyszanowie.
(Akta parafii Wyszanów, archiwum S. Leitgebera)

Hipolit Piotr z Alkantary Adam Jan Nepomucen /XI pok./ urodził się w Rudnikach i tam dnia 22 sierpnia 1753r. został ochrzczony.
Był łowczym wieluńskim w latach 1783 – 1786, następnie cześnikiem wieluńskim w okresie od 1788 – 1793, na koniec sędzią ziemskim radomskowskim. W 1783r. był deputatem do Trybunału Koronnego. Był właścicielem Mielęcina, Masłowic i Chorzowa w ziemi wieluńskiej oraz Chorzenic w powiecie radomskowskim. Zmarł 5 grudnia 1853r., pochowany został w Sulmierzycach.
Dnia 19 lutego 1776r. poślubił w Rudnikach Faustynę Mączyńską herbu Swinka kasztelankę sieradzką, zmarłą w 1813r., córkę Jana zmarłego w lutym 1795r., kawalera Orderu Orła Białego, właściciela Siedlątkowa, Łyszkowic, Nerek, Zasp, Piekar, itd. i Anieli z Iwanowic Koźmińskiej herbu Poraj, wnuczkę po mieczu Wojciecha łowczego sieradzkiego, właściciela Piekar, etc. i Eufrozyny Jarzyna kasztelanki rawskiej, a po kądzieli Wojciecha i Apolinary Sokolnickiej herbu Nowina.
Po raz drugi ożenił się z Teklą Joanną Różą Walewską herbu Kolumna, z którą zawarł w Sieradzu dnia 7 października 1815r. intercyzę małżeńską. Nie miał z nią dzieci.
Tekla z Walewskich Masłowska była córką Jana Nepomucena chorążego szadkowskiego i N. Zambrzyckiej herbu Kościesza, wnuczką po mieczu Tomasza i Anny Jordan herbu Trąby.
Druga żona Hipolita Masłowskiego przed 1850r. legitymowała się ze szlachectwa przed Heroldią Królestwa Polskiego.
(Dekrety Man. Ostrzesz. T.44 f.3, I.C.V. t.134 f.163, Akty par. Rudniki, „Spis szlachty Królestwa Polskiego” s.147)
Dzieci Hipolita i Mączyńskiej:
Marianna – Aniela – Ludwika ochrzczona w Rudnikach dnia 12 lutego1777r.
(Akta par. Rudniki)
Marianna – Kunegunda – Franciszka ochrzczona w Rudnikach dnia 24 marca 1778r.
(Akta par. Rudniki)
Agnieszka ochrzczona w Rudnikach dnia 13 kwietnia 1775r., wyszła za Izydora Mniewskiego herbu Ogończyk
Karolina ochrzczona w Rudnikach dnia 5 listopada 1780r., poślubiła w Rudnikach dnia 28 marca 1799r. Franciszka Ksawerego Ponińskiego herbu Łodzia, syna Stanisława dziedzica dóbr Jaworzno w powiecie wieluńskim, wojewodzica poznańskiego i Konstancji Radolińskiej herbu Łęczyc, zamężnej 1voto za Janem Walewskim starostą wartskim, wnuka po mieczu Antoniego i Zofii Woronicz, a po kądzieli Andrzeja i Marianny Walewskiej herbu Kolumna.
(Akta par. Rudniki, I.C.V. t.123 f.177)
Bonawentura – Karol – Wincenty – Antoni ochrzczony został w Rudnikach dnia 9 listopada 1780r.
(Akta par. Rudniki)
Julian – Lambert – Rudolf ochrzczony został w Rudnikach 16 kwietnia 1783r. O nim poniżej
Marianna – Józefa ochrzczona została w Rudnikach dnia 12 stycznia 1789r.

Julian – Lambert – Rudolf /XII pok./ urodzony w 1783r. w Rudnikach, był podprefektem ostrzeszowskim w latach 1808 – 1810, prezesem Sądu Ziemiańskiego w Poznaniu, właścicielem Rudnik, Skęczna oraz Mielęcina. Przed 1850r. legitymował się ze szlachectwa w Królestwie Polskim. Rudniki oddał za życia swej córce Melanii. Zmarł u niej w Rudnikach. W dniu 17 sierpnia 1818r. zahipotekowana została na dobrach i m. Koźminku suma 100.000 złotych, stanowiąca niewątpliwie posag jego żony, jakkolwiek to on figuruje jako wierzyciel hipoteczny. W 1818r.był już żonaty z Weroniką Kiełczewską herbu Pomian, z którą ożenił się prawdopodobnie około 1806r.
Weronika Kiełczewska była córką Józefa chorążyca kaliskiego, właściciela dóbr i miasta Koźminka, Osuchowa, Złotnik, Trzebieni i Chodubek, kawalera orderu św. Stanisława w 1781r., prezesa Sądu Apelacyjnego w Poznaniu w 1807r., Trybunału Kaliskiego w 1812r. i Salomei Walewskiej herbu Kolumna, chorążanki piotrkowskiej, wnuczką po mieczu Jana chorążego kowalskiego, nast.kalisk., wł. Górnego Kiełczewa, itd. i Balbiny Turskiej stolnikówny sieradzkiej.
(Akta hipot. Koźminka, Akta par. Rudniki, I.C.Kalis. t.222, f.50, Kobierzycki J. „Przyczynki” t.II s.89, „Spis szlachty Król. Pol.” S.147)
Dzieci Juliana i Kiełczewskiej:
Melania urodziła się w 1808r., zmarła w 1852r., była właścicielka dóbr Rudniki.
W 1829r. wyszła za Henryka Miączyńskiego herbu Suchekomnaty sędziego pokoju powiatu wieluńskiego, właściciela Pozdżenic w powiecie szadkowskim w 1837r., zmarłego w 1864r., syna Ignacego senatora – kasztelana Królestwa Polskiego, następnie wojewody, właściciela Miedzna, itd. i Salomei Sucheckiej herbu Poraj.
Melania Masłowska zawarła z przyszłym mężem w dniu 13 lutego 1829r. intercyzę przedślubną. Odstąpioną sobie z sumy hipotecznej na Koźminku przez ojca kwotę 9.000 złotych scedowała aktem w hipotece z dnia 13 maja 1829r. swemu mężowi.
(Akta hipoteczne dóbr Koźminek)
Tekla urodzona ok. 1819r., zmarła w Dreźnie 19 stycznia 1879r., była zamężna za Mikołajem Walewskim herbu Kolumna, właścicielem Sadokrzyc w 1836r., urodzonym w 1814r., zmarłym w 1869r., który w 1838r. otrzymał tytuł hrabiego w cesarstwie rosyjskim. Był synem Wincentego i Konstancji z Walewskich.
Hipolit nie żonaty, zmarł jako student we Wrocławiu w 1827r. w niewyjaśnionych okolicznościach. Pochowany został w Rudnikach.

Karol – Boromeusz /X pok./ podstoli wieluński w 1758r., wojski ostrzeszowski w 1781r., następnie wojski wieluński w latach 1782 – 1787, był właścicielem połowy dóbr Ruda (druga połowa należała już wówczas do Taczanowskich). Był ponadto właścicielem Czernic w 1781r., posesorem zastawnym Rudnic, itd. Posiadał również Osjaków w powiecie wieluńskim oraz Dębinę.
Ożenił się z Gertrudą Fundament Karaśnicką herbu Jastrzębiec, zmarłą krótko przed 1781r., córką Zygmunta – Sebastiana cześnika wieluńskiego w 1720r. i Anny Cieńskiej herbu Pomian, właścicieli Osjakowa i Czernic, wnuczka po mieczu Andrzeja właściciela Lipnika, Ożegowa, Woli Rudlickiej, Siemikowic i Chorzowa, łowczego wielunskiego, starosty kieczygłowskiego, deputata do Trybunału Koronnego w 1699r. i Teofili – Zofii Uleskiej herbu Ostoja, a po kądzieli Marcina podkomorzego sieradzkiego i Jadwigi z Bużenina Pstrokońskiej herbu Poraj, kasztelanki brzesko – kujawskiej.
(I.C.V. t.130 f.18, t.131 f.41,172,411 t.134 f.164, Rel.C.Viel. t.80 A f....)
Dzieci Karola i Karaśnickiej:
Kunegunda zamężna w latach 1759 – 1764 za Franciszkiem Ksawerym Walewkim herbu Kolumna, właścicielem Woli Wiązowej, Broszęcina, Prządzewa, itd., chorążym ostrzeszowskim w latach 1781 – 85, synem Franciszka kasztelanica rozpierskiego i Teodory z Walewskich herbu Kolumna, 2 voto Zawiszyny.
(I.C.V. t.131 f.41)
Anna w 1785r. zamężna za ? Swidzńskim herbu Pólkozic.
(I.C.Sier. t.230 f.227)
Zofia
Klara zakonnica w wieluńskim klasztorze sióstr franciszkanek (w zakonie siostra Domicela)
Aleksy – o nim poniżej.
Józef Kalasanty, o nim dalej
Katarzyna wyszła za mąż za Pileckiego w 1788r.
Andrzej
Zuzanna żona Gadowskiego w 1788r.

Aleksy /XI pok./ właściciel Czernic i Dzierzązna w latach 1784 – 1790, był w 1786r. żonaty z Bogumiłą Nieniewską herbu Nałęcz, córką Wojciecha skarbnika dobrzyńskiego, właściciela Strachanowa i Magdaleny Wolskiej, wnuczka po mieczu Jakuba i Anny Bartochowskiej herbu Rola.
(I.C.Sier. t.230. f.227, t.232 f.2, t.233 f.273, f.535)
Dzieci Aleksego i Nieniewskiej:
Józef urodzony w 1786r., właściciel Strońska w powiecie sieradzkim
Nepomucena zamężna za Jakubem Psarskim herbu Jastrzębiec, właścicielem Popowa, synem Fryderyka – Jakuba i Ksawery Bardzyńskiej, wnukiem po mieczu Franciszka – Ksawerego stolnika wieluńskiego i Teresy Silnickiej.

Józef Kalasanty /XI pok./ starszy syn Karola, był w 1773r. właścicielem Osjakowa, Nowej Wsi i Dębiny. Był po 1786r. łowczym ostrzeszowskim. Zmarł ok. 1793r.
W 1777r. był już żonaty z Agnieszką Trzcińską herbu Oksza, córką Piotra miecznika gostyńskiego, właściciela Trzcinicy w 1746r. i Urszuli Brzostkiewicz, wnuczką po mieczu Marcina – Szymona i Aleksandry Myszkowskiej herbu Jastrzebiec, a po kądzieli Wojciecha superintendenta skarbowego J.K.M-ci i Anny Godaczewskiej.
Agnieszka z Trzcińskich Masłowska przeżyła męża.
(I.C.V. t.127 f.377, t.132 f.171, t.133 f.193, t.134 f.193, 260)
Dzieci Józefa i Trzcińskiej:
Felicjan urodzony w 1778r.
Józefa zamężna za Wojciechem z Niedzielska Madalińskim herbu Larissa, któremu wniosła Osjaków. Był on synem Jana i N.N., wnukiem Franciszka łowczego nurskiego, właściciela części Bobrownik, etc. zmarłego w 1751r. i jego drugiej żony Julianny Zaydlic
Urszula urodzona w 1779r., była zamężna za N. Starczewskim herbu Nałęcz
Jadwiga – Teresa urodzona w 1784r., była żoną Antoniego z Osin Wężyka herbu Wąż, dziedzica dóbr Tokarzew w powiecie ostrzeszowkim.
Stanisław – o którym poniżej

Stanisław /XII pok./ żonaty z Ludwiką Regulską herbu Rawicz, miał z nią córkę:
Julianna zamężna za N. Szkaradkiewicza

Uwaga:
Poza aktami grodzkimi, podstawę do opracowania niniejszej genealogii stanowiły drzewa genealogiczne z XVII w. (w posiadaniu autora niniejszej genealogii), oraz notatki archiwariusza Pstrokońskiego („Teki Pstrokońskiego” w Archiwum Wojewódzkim w Poznaniu).

Puszczykówko, dnia 12 września 1963r.
/Sławomir Leitgeber/

EPILOG

W powyższej pracy przedstawiono dzieje rodu Samsonów Wattów od XI wieku do początków wieku XIXw. Ostatni przedstawiciele rodu Masłowskich w monografii Sławomira Leitgebera zahaczają o pamięć rodzinną np. Kalasanty. Jeżeli Bóg pozwoli to chciałbym w przyszłości napisać i wydać jeszcze jedna monografię, w której były by: praca Stanisława Kozierowskiego i Sławomira Leitgebera. Do tego materiały wspomnieniowe moich kuzynów doc. dr Kazimierza Wojciechowskiego wnuka Marianny Masłowskiej i Michała Kołaskiego z Chwałkowa Kościelnego, ponadto wspomnienia prof. dr Eugeniusza Piotra Wąsiewicza syna Ireny Masłowskiej i Ludwika Wąsiewicza. Na końcu moje ustalenia z ostatnich 50 lat badań. Praca ta obejmowałaby dzieje rodzinne na przestrzeni 1000 lat. A ponadto chciałbym dołączyć do tej pracy drzewo genealogiczne od 1300r. do dzisiaj – 23 pokolenia rodziny wraz z wszystkimi pokrewieństwami.
To są zamierzenia na przyszłość, a co ona przyniesie nigdy nie wiadomo.

20.03.2006 Obłaczkowo / Września/
Andrzej Ludwik Masłowski
Syn Henryka,Wnuk Ludwika/