Góreccy herbu Dołęga

Goreccy vel. Góreccy h. Dołęga

Jan Długosz w swoim dziele pt. „Insignia seu clenodia incliti Regni Poloniae” w ARMA BARONUM REGNI POLONIE pod numerem 25 dotyczącym herbu Dołęga podaje, że ród Dołęgów wyszedł z domu Jastrzębców. (DOLANGA - ex familia Accipitrum derivata, babatum transversale album, in summitate cruce, in anteriori parte sagitta ornatum defert). Najstarszym gniazdem Dołęgów Goreckich były Kujawy (Granica Kujaw przebiega na lewym brzegu Wisły, od ujścia Skrwy na południu, po ujście Wdy na północy. Dalej na zachód do Koronowa i Nakła po Pakość do linii Noteci. Tam skręca na zachód od tej rzeki, biegnie przez jezioro Trląg, zataczając łuk przecina lasy strzelneńskie, dochodzi do jeziora Skulskiego i górną Notecią biegnie dalej obejmując jezioro Brdowskie, Chodecz i Lubień, aby dojść poprzez Skrwę do Wisły).

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

fot. Kujawy

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wg. herbarza Seweryna Uruskiego zatytułowanego „Rodzina” już w XV wieku Goreccy licznie rozrodzeni przenieśli się do Wielkopolski, na Litwę, Mazowsze oraz do południowych prowincji Rzeczypospolitej. Wg. Paprockiego Goreccy pochodzą z pod Szadku w województwie sieradzkim, gdzie znajduje się lub znajdowała wieś o nazwie Górka. Pierwszymi znanymi Goreckimi są: Włodek z Górki pod Szadkiem, zapisany w 1424 r. podczas prowadzenia swoich spraw w Sieradzu oraz Piotr z Górki – Gorecki, - syn Włodka, który procesuje się z Kobierzyckim w roku 1450. Goreccy pisali się również z Galewic – wsi w województwie sieradzkim (29 km na północny - wschód od Wielunia). Pobyt Goreckich w Galewicach zapisany jest w r. 1559 (wzm. o Tomaszu Goreckim) dalej w r. 1570 (wymieniany jest Kacper Gorecki – syn wcześniej wspomnianego Tomasza) oraz w roku 1711 (wzmiankowany Bolesław Gorecki – dworzanin królewski, major regimentu przybocznego króla Augusta II – syn dziedzica Galewic Jana Góreckiego). Galewice są więc rodzinną wsią Goreckich trzymaną przez nich na pewno przez 152 lata. Pokrewieństwo Goreckich z Galewic z Goreckimi z Góreczek, Borzęciczek i Górki Kaczkowskiej jest niemal pewne. Rodzina pojawia się w Księgach Grodzkich i Ziemskich z Kalisza w Inskrypcjach z XVI-tego wieku pod numerami: 4018 (Nr. 36) 1570 Kasper Gorecki, s. o. Tomasza G. z Galewic, kwit. Stanisława Zarembę z Kalinowy z ran zadanych przez sługi jego (p. 449), dalej 4073 (Nr. 36) 1570 Jan Gorecki i Dorota Grabowska małż. winni 110 zł. Wojciechowi Parzynczewskiemu (p. 804). Póżniej pojawia się zapiska w tych samych księgach lecz w inskrypcjach z XVII/XVIII wiek: 1904 (Nr. 140) 1681 kiedy to Jan Parzynczewski, syn Wawrzyńca Parzynczewskiego z Marii Goreckiej 1-o voto zrodzony, nabywca praw od matki kwituje Stefana Goreckiego, syna Jana, dziedzica wsi Goreczki w p. pyzdr. z 500 zł. przez Jana Góreckiego matce zezn. 1663 zapis (f. 236) Według Bonieckiego wymieniającego w swoim herbarzu linie litewskie Goreckich zalicza się do tego domu Rocha Góreckiego, posiadacza Wierzbowiec na Podolu 1565 r. (Jabł.). Syn jego Stanisław; rotmistrz królewski, poległ przy zdobyciu Smoleńska. Dzieci jego, z których znane nam są trzy córki: Anna, Katarzyna i Elżbieta, otrzymały tenże Wierzbowiec w dożywocie 1613 r. (M. 155 f. 179). Roch oprócz syna Stanisława, miał i córki: Elżbietę i Katarzynę, żyjące 1596 r. (Wyr. Lub. 64 f. 59). Anna, zamężna Rudnicka 1580 r. (Gr. Szadk.). Grzegorz sprzedał Zaleskiemu część Piotrach 1630 r. Mikołaj 1632 r., a Barbara Zbierzchowska 1637 r. kwitowała Zaleskiego (A. Sieradz.). Prawdopodobnie do domu tego należą; Wacław, pisarz grodzki kruszwicki, zabezpieczył on 1556 r. posag żonie, Annie z Mokrskich (M. 87 f. 322). Stanisław, syn Wacława, wydzierżawił Starczewo Sierakowskiemu 1577 r., Sebastian, brat jego, kwitował Kiełczewskiego 1591 r. Andrzej, syn Stanisława, zeznał oblig na [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] Wojciecha 1606 roku (Gr. Przed. 25 f. 484; 39 f. 289 i 53 f. 377). Bartłomiej, łowczy sieradzki, przeniósł się na Litwę, gdzie nabył dobra w powiecie słonimskim i wołkowyskim i spisał testament 1584 r. Potomkowie jego wywiedli się ze szlachectwa w końcu XVIII-go wieku w Witebsku (Herb. Witebski). Piotr Gorecki 1575 roku, Tomasz 1640 roku, w ziemi chełmskiej (Akta XIX i XX). Michał Stanisław, pisarz grodzki chełmski i Wojciech Antoni podpisali z ziemię chełmską, obiór Augusta II-go. Bernard 1770 r., a Ignacy 1776 r., regenci ziemscy nowogrodzcy. Walenty, skarbnik lidzki 1777 r., a podstarości 1787 r., w końcu Wojski wileński 1791 r., z synami: Mikołajem Antonim i Rajmundem Józefem, syn Kaspra, wnuk Stanisława Michała, sędziego grodzkiego (chełmskiego), dziedzica dóbr Andrzejów, w ziemi chełmskiej 1711 r., dowiódł pochodzenia swego szlacheckiego przed Deputacją Wywodową Wileńską 1800 r. Tenże Walenty, regent ziemski nowogrodzki, syn Kaspra i Marianny z Rusinowskich, pokwitowany przez Dzieszkowskiego 1771 r. (DW. 89 f. 459). Antoni, syn Walentego z Reutówny, ur. 1787 r., oficer b. wojsk polskich i francuskich, kawaler Legii Honorowej, poeta, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk, zmarł 1861 r. Z żony, Weroniki z Eydziatowiczów, synowie jego: Ludwik, zginął na Kaukazie i Tadeusz, ur. 1825 r., zmarł 1868 r., ożeniony z Marią Mickiewiczówną, córką Adama, z której dzieci: Ludwik, okulista, Adam, zmarły 1890 roku i Helena Józefowa Modlińska, zmarła 1884 r. Józef, chorąży bracławski, zmarły przed 1719 r., miał dwie żony: Barbarę Mojecką i Ewę ze Stanwicz Kreczykównę, której zabezpieczył 15,000 florenów w 1717 r. (Gr. Krak.). Z pierwszej żony miał córki: Teresę, za Wacławem Janem Iskrą, chorążym pancernym, Charytatę - zakonnicę, Rozalię, Barbarę, Jadwigę i syna Stefana. Z drugiej - syna Józefa, komornika bydgoskiego, po którym z Maksymilianny N., syn Ignacy, dowiódł szlachectwa 1797 r. w Wydziale Stanów we Lwowie i z Barbary Lewieckiej, zostawił Jana, Andrzeja i Katarzynę. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie: w 1842 r. Walenty, syn Franciszka i Marianny ze Złotnickich, [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] wnuk Józefa, właściciela 1780 r. Kaczkowa w woj. gnieźnieńskim, które to dobra nabył od brata Michała. W 1844 r. Aleksander, syn Ignacego i Petronelli z Osieckich, wnuk Józefa właściciela 1773 r. Koszut. W 1848 r. Walenty, syn Andrzeja i Marianny z Ostaszewskich, wnuk Łukasza (Akta b. Her.).

W zbiorach prof. Włodzimierza Dworzaczka zapisana jest 155 letnia historia odłamu rodziny Goreckich, siedzącego w Wielkopolsce już pod koniec XV w. Rodzina ta osiadła w górkach w pow. gostyńskim i dzierżyła wsie: Kaczagórka (zapisywana także jako Górka Kaczkowska, Kaczkowa Górka lub Kacza Górka), Borzęciczki, Góreczki oraz Gałązki, położone pomiędzy Gostyniem i Borkiem Wielkopolskim oraz Koźminem Wlkp. Pierwszym wymienianym dziedzicem Kaczkowej Górki jest Jakub Gorecki z żoną Katarzyną w roku 1477 i 1499 oraz ich syn Jan Gorecki wraz z żoną Anną Łagiewnicką z Łagiewnik w roku 1487 oraz 1512. Dalej odnajdujemy zapiski o trzech braciach - synach Jana: Piotrze (Gałązki r. 1517 i Górka Kaczkowska r. 1531), Wojciechu i jego żonie Małgorzacie Tarnowskiej (Górka Kaczkowska lata: 1524, 1528, 1531, 1539, 1540) oraz Tomaszu (Górka Kaczkowska 1524 r., Gałązki 1552 r., Galewice 1559 r.) Goreckich. W roku 1570 wzmiankowany jest Kacper Gorecki – syn Tomasza Goreckiego z Galewic. Następnie pojawiają się zapisy o Piotrze Goreckim i jego żonie Katarzynie Kalińskiej (Górka Kaczkowska 1558 i 1570 r.) oraz jego rodzeństwie: Agnieszce, Dorocie, Macieju (1555 r., 1565 r. - Gr. Gostyń.), Jerzym oraz Andrzeju (Kaczkowa Górka 1552 r.) Goreckich. Kolejne zapiski dotyczą Marcina Goreckiego oraz jego dzieci: Kacpra (Borzęciczki 1586 r., Górka Kaczkowska 1588 r.), Jana i jego żony Heleny Pożarowskiej (Góreczki lata: 1581, 1583, 1584, 1587, 1588, 1595, 1609), Anny oraz Elżbiety Goreckich. W 1578 r. pojawia się Walenty Gorecki – właściciel wsi Góreczki. Ma on trzech synów: Stanisława (wzm. Góreczki 1611 r., 1614 r.), Wacława (wzm. Górka Kaczkowska 1595 r.) oraz Walentego – żonatego z Katarzyną Pigłowską (wzm. Góreczki 1588 r., 1594 r., 1608 r. rozgranicza Górkę Małą od Borzęciczek). Walenty i Katarzyna mają synów: Jana Goreckiego - ostatniego wzmiankowanego dziedzica Góreczek (swoją część odsprzedał mu jego rodzony brat Marcin w 1642 r. za kwotę 2 000 złotych polskich) żonatego z Anną Łubowiecką (wzm. Góreczki 1626 r., 1642 r) oraz Marcina (wzm. Góreczki 1642 r.).

Drzewo Goreckich vel Góreckich h. Dołęga

Do Goreckich z Górek w gostyńskim Boniecki dodaje także Jana Goreckiego (wzm. 1544 r.) wraz z dziećmi: córką Jadwigą i jej mężem Marcinem Babskim, synem Wojciechem, Bartłomiejem oraz córką Dorotą (wzm. 1555 r.) Goreckimi oraz Władysława Goreckiego żonatego z Marianną Hejdebrek i ich córkę Felicjannę Gorecką z mężem Janem Mirosławskim (1727 r. Zap.Gr.Kruszw.). Rzeczą znamienną jest powtarzanie się w tej rodzinie imion takich jak Walenty, Kacper, Marcin oraz Jan. Wszystkie te imiona występują w rodzinie Goreckich z Krzywinia począwszy od Walentego (wzm. w 1755 r.). Adam Boniecki wymieniając Goreckich z górek w gostyńskim nie wspomina jakiego są herbu. Pisze on także, że: „Jest kilka domów tego nazwiska, a różnych herbów, trudność więc jest wielka nie tylko wykryć, z której Górki, który dom pochodzi ale nadto, do których z tych domów zaliczać napotkanych w aktach Goreckich. Wszystkich więc noszących to nazwisko, co do których nie ma pewności, jakiego są herbu, zamieszczam pod jedną rubryką”. Rubryka ta to: Gorecki (także: Górecki) i odnośnik, że pisali się z Górek. Porównując herbarz Seweryna Uruskiego ze wzmianką Bonieckiego dotyczącą Goreckich z Górek w gostyńskim można zauważyć, że niektórych Goreckich Uruski przypisuje do Jastrzębców np. znany jest w 1723 r. burgrabia grodzki gostyński - Władysław Gorecki żonaty z Marianną Hejdebrekówną.

Mając na uwadze przekaz ustny Henryka Góreckiego (1911-1988), który wspominał, że Franciszek i Marianna Ściernicka oraz Marcin i Julianna Biziel - Goreccy byli krewnymi Mikołaja Antoniego Góreckiego (1787-1861) - oficera wojsk polskich oraz jego syna Tedeusza, żonatego z Marią Mickiewicz – córką Adama, a także fakt, że ojciec Mikołaja Antoniego – Walenty Gorecki dowiódł szlachectwa przed Deputacją Wywodową Wileńską w roku 1800 i pieczętował się herbem Dołęga, wnioskować należy, że rodzice Walentego Goreckiego (1735 - 11.V.1807) z Krzywinia (oppidanus), pieczętowali się wcześniej także tym herbem lecz w późniejszym czasie ich syn osiadł w mieście i zajął się rzemiosłem oraz rolnictwem zmieniając tym samym swój stan społeczny ze szlacheckiego na mieszczański. Wiemy, że Walenty Gorecki pojawia się w Krzywiniu jako rzemieślnik nabywający ponad 7 hektarową parcelę na polu Marzyszewskim, gdyż zapisany jest podczas zawierania kontraktu w księdze jako "uczciwy" dnia 2 maja 1775r. Wspominany jest również później podczas dalszych zakupów gruntu: 11 maja 1777r., 22 maja 1777r. oraz 21 maja 1784r. Dnia 24.XI.1775 r. Walenty Gorecki podany na akcie ślubu jako (honestus), urodzony (wg. metryki zgonu) w 1735 roku (zapisany błędnie w księdze ślubów jako Gorczyński), wstępuje w związek małżeński z Katarzyną Piaskiewicz urodzoną w 1758 roku. Walenty umiera 11.V.1807 r. w wieku 72 lat. Katarzyna Gorecka - Piaskiewicz natomiast dnia 22. III. 1818 r. w wieku lat 60-ciu. Dnia 6 stycznia 1789r. w krzywińskim kościele parafialnym p.w. św. Mikołaja Biskupa zapisany jest w księdze chrztów - chrzest Kacpra Góreckiego (Gasparus Gorecki), którego rodzicami są Walenty oraz Katarzyna z Piaskiewiczów - Goreccy, a chrzestnymi Marcin Piaskiewicz oraz Anna Piaskiewiczowa. To właśnie od Walentego i Katarzyny wychodzi linia Góreckich krzywińskich zamieszkująca od XVIII wieku w Krzywiniu, a następnie w Jerce, Miłosławiu, Poznaniu, Mosinie i Bielewie. Kacper żonaty z Ludwiką Sękulską (ślub 30.V.1813r. - Krzywiń) jest rzemieślnikiem (molitor - młynarz), ojcem: Józefa, Tadeusza, Magdaleny, Franciszka, Michała, Justyny, Ignacego oraz Wacława. Umiera 9.X.1849 r. w Krzywiniu. Po Kacprze w linii prostej - syn Franciszek Gorecki (1.X.1814 - 6.IV.1862) z żoną Marianną Ściernicką (ur. 23.I.1819r.), a po Franciszku jego syn - Marcin Górecki (1849 - 21.V.1934) z żoną Julianną Biziel z Osiecznej (1852 - 22.XI.1937). Po Marcinie: Rozalia, Stanisław, Anna (1876-1945) z mężem Ludwikiem Masłowskim (1875-1956) - oboje pochowani w Miłosławiu, Józef, Maria, Władysław z żoną Walerią z Masłowskich, Jan, Leon, Florentyna oraz nasz pradziad - Franciszek (30.IX.1879 r. - 18.VIII.1965 r.) z żoną 1.voto Marianną z Turkiewiczów i Masłowskich (16.VII.1884 - 16.X.1914), 2.voto Heleną Grzesińską. Z pierwszej żony Franciszka Góreckiego - Marianny następujące dzieci: Henryk (1911-1988) z żoną Janiną z Kurków (1922-1997), Wacław (1914-1993) z żoną Ireną Pańczak (1922-2008), Zenon (1907-1950) z żoną Janiną z Masłowskich (1909-2008) oraz Janina (1909-1996) z mężem Edmundem Adamskim (1902-1995) Góreccy. Z opracowania przeczytanego na zjeździe rodziny Góreckich w 1994 r. dowiadujemy się, że dnia 30.XII.1918 roku Jan Górecki – Gospodarczy Podoficer Powstańczej Kompanii Krzywińskiej wraz ze swoimi braćmi Leonem i Franciszkiem - w trakcie Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, brali udział w walkach pod Wolsztynem i Osieczną. W powstaniu, w którym uczestniczyło około 200 000 Wielkopolan brały udział również kobiety wśród których zasłynęła w naszej rodzinie Florentyna (Górecka) Nędzewicz (1892 - 31. VIII. 1973r.) - córka Marcina i Julianny, odznaczona Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Góreccy krzewili polskość na przełomie XIX i XX wieku, kiedy to rodzina udzielała się w różnego rodzaju organizacjach. Jedną z nich było Kurkowe Bractwo Strzeleckie istniejące w Krzywiniu od 1857 do 1947 roku. Jan Górecki pełnił w bractwie funkcję zastępcy prezesa. Jego synowie Jan, Józef oraz Franciszek byli już prezesami. Bractwo zlikwidowano w 1947 roku.

Wspomnienie

Henryk Górecki (syn Franciszka Góreckiego i Marianny Turkiewicz) wspominał o dalekim spokrewnieniu swoich przodków z rodziną Mickiewiczów. Okazuje się, że Tadeusz Górecki (1825 – 1868) – syn Mikołaja Antoniego Góreckiego - oficera wojsk polskich, kawalera Legii Honorowej, a także Weroniki Eydziatowicz oraz wnuk Walentego Góreckiego - wojskiego wileńskiego oraz Reutówny, ożenił się z córką Adama Mickiewicza – Marią. Mieli oni synów Ludwika (okulistę zamieszkałego w Paryżu) i Adama oraz córkę Helenę. Jak wiadomo Adam Mickiewicz przyjechał do Wielkiego Księstwa Poznańskiego w połowie sierpnia 1831 roku. Po krótkim odpoczynku zamierzał się udać do ogarniętego powstaniem listopadowym Królestwa Polskiego, zamiaru tego jednak nie zrealizował. Kiedy znalazł się nad pograniczną Prosną, powstanie chyliło się już ku upadkowi. Poeta pozostał w Wielkopolsce przez ponad pół roku. Gościł w wielu pałacach i dworach, poznając kraj i ludzi. Było to jego ostatnie spotkanie z ojczyzną. Lista miejscowości, w których przebywał na pewno, jest dość długa. Znajdowały się na niej:

Kopaszewo – wpis Mickiewicza do sztambucha ówczesnej właścicielki
Honoraty Skórzewskiej już w sierpniu 1831 roku.
Bielewo k. Kościana ok. połowy października 1831 roku.
Choryń – styczeń i luty 1832 roku
Lubiń – w kościele klasztornym jest fotel celebransa pochodzący z Kopaszewa,
na którym według tradycji miał siadywać Mickiewicz podczas odwiedzin w
tamtejszym pałacu.
Osiek
Śmiełów – sierpień/wrzesień 1831 roku
Lubonia
Oporów
Drzewce koło Ponieca
Krzekotowice
Skoraszewice między Krobią a Kobylinem
Konarzewo, Kawcze, Łaszczyn, Sarbinowo i Zakrzewo
Objezierze, Łukowo i Budziszewko - na pn. od Poznania

Mikołaj Antoni Gorecki (ur. 1787 w Wilnie, zm. 18 września 1861 w Paryżu) – polski poeta, satyryk i bajkopisarz, powstaniec listopadowy i uczestnik wojen napoleońskich. Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Dołęga. Był synem Walentego i Anny z Reuttów. W latach 1802-1805 kształcił się na wydziale literatury Uniwersytetu Wileńskiego. W czasie studiów poznał się i zaprzyjaźnił się z Lelewelem. Przekradł się do Księstwa Warszawskiego i zaciągnął do polskiego wojska. W latach 1809-1812 brał udział w kampaniach napoleońskich, a w latach 1815-1818 wiele podróżował. W roku 1830 uczestniczył w powstaniu listopadowym, udział w którym zakończył w randze pułkownika. Publikował wiele swoich wierszy i bajek w czasopismach, także u swoich przyjaciół, Bruno Kicińskiego czy też w "Wiadomościach Brukowych". Był członkiem Towarzystwa Szubrawców. Na emigracji od 1834 roku. Osiadł w Paryżu gdzie przyjaźnił się z Mickiewiczem, a jego syn Tadeusz ożenił się z Marią, córką Mickiewicza. Był pod wpływem Towiańskiego, później stając się jego zaciekłym wrogiem. Wydał 11 tomików wierszy i bajek. Napisał m.in.: Krakowiaki ofiarowane Polkom (1816), Poezje Litwina, Bajki i poezje nowe. Autor Hymnu do Boga o zachowanie wolności – obecnie zwrotek do pieśni "Boże, coś Polskę". Mickiewicz włączył jego bajkę Djabeł i zboże do III części Dziadów. Zmarł w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montmorency w Paryżu

Regiony oraz miejscowości zamieszkiwane przez Goreckich

Kujawy, Górka k. Szadku w woj. sieradzkim, Galewice k. Wielunia, Kacza Górka, Gałązki, Borzęciczki, Góreczki, Gostyń, Krzywiń, Jerka, Bielewo, Mosina oraz Poznań Na klepsydrze pradziadka Marcina Góreckiego znajdują się także miejscowości: Leszno, Poniec i Miłosław

Góreccy h. Dołęga vs. Masłowscy h. Samson

Pierwszy wspólny ślad dotyczący znajomości obu naszych rodzin odnajdujemy w archiwach przy miejscowości Galewice koło Wielunia. Wg. Sławomira Leitgebera przedstawicielem VI pokolenia Masłowskich jest Zygmunt - właściciel Masłowic, Małyszyna i Stawku (1547r.), Okalewa (1550r.), występujący w grodzie wieluńskim, gdzie prowadzi sprawy majątkowe z Dobrogostem Potworowskim (1556 r.). oraz właściciel części Masłowic także w 1557r. Umiera przed 1580 rokiem. W 1563 r. tenże Zygmunt Masłowski kupuje część wsi Galewice w wieluńskim od Jakuba Mieszkowskiego (P. 1397 k. 230; Py. 179 k. 224v). Trzy lata wcześniej w 1559 r. Tomasz Gorecki płaci dług za Galewice w powiecie wieluńskim Jadwidze Kwiatkowskiej. Jedenaście lat później w 1570 r. odnajdujemy wzmiankę o Kacprze Góreckim z Galewic, który kwituje Stanisława Zarębę z Kalinowy i który jest synem wcześniej wspomnianego Tomasza. Prawdopodobnie Tomasz lub Kasper byli wówczas właścicielami innej części Galewic. Jest wielce prawdopodobne, że nasze rodziny znały się właśnie w tym czasie. Późniejszy kontakt obu rodzin to wiek XVIII. W aktach krzywińskich w roku 1749 pojawia się Stanisław Masłowski. Z przekazów ustnych rodziny Wąsiewiczów wynika, że przenosi się on do Krzywinia z ziemi wieluńskiej i zostaje organistą kościelnym, a następnie burmistrzem. Powody przybycia Stanisława do Krzywinia nie są nam bliżej znane. Faktem jest, że ma on bliski związek z Kalasantym Masłowskim z Osjakowa i Dębiny (patrz zakładka - Kalasanty na naszej stronie). Żona Kalasantego – Agnieszka Trzcińska była córką miecznika gostyńskiego Piotra Trzcińskiego. Być może dlatego Stanisław zawitał właśnie w okolice Gostynia. 4.II.1750r. Stanisław wziął ślub w Krzywiniu z Katarzyną Bodzewicz. W 1787r. pojawia się wzmianka o Katarzynie Góreckiej – żonie Walentego Goreckiego. Walentego nie odnajduję wcześniej w aktach krzywińskich. W późniejszym czasie Góreccy mieszają się z Masłowskimi poprzez następujące związki:

1. Ludwik Masłowski (1875-1936) syn Zygmunta i Pelagii Olszewskiej żeni się z Anną Górecką (1876-1945) córką Marcina Góreckiego i Julianny Biziel.

2. Józefa Masłowska (wzm. 1825) siostra Zygmunta, córka Ludwika Masłowskiego i Józefy Szułczyńskiej wychodzi za mąż za Tomasza Turkiewicza i z nim ma syna Antoniego Turkiewicza, z Antoniego wnuczkę Mariannę Turkiewicz (1884-1914), która jest żoną Franciszka Góreckiego (1879-1965) - syna Marcina Góreckiego i Julianny Biziel.

3. Janina Masłowska (1909-2009) - córka Jana Adolfa Masłowskiego i Jadwigi Kaczmarkowskiej oraz wnuczka Zygmunta Masłowskiego i Pelagii Olszewskiej wychodzi za mąż za Zenona Góreckiego (1907-1950) - syna Franciszka Góreckiego i Marianny Turkiewicz z Masłowskich. Małżeństwo bezpotomne.

4. Waleria Masłowska córka Zygmunta Masłowskiego i Pelagii Olszewskiej wychodzi za mąż za Władysława Góreckiego - syna Marcina Góreckiego i Julianny Biziel.

- Maciej Mazur
(potomek Góreckich i Masłowskich z Krzywinia)

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

fot. Miejscowości trzymane przez Goreckich w Wielkopolsce w XV - XVII w.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Borzęciczki

Wieś często zmieniałała właścicieli. W 1584 r. Jan Gorecki z Kaczej Górki - syn Marcina Goreckiego sive Westerskiego w imieniu swoim oraz Kaspra Goreckiego - brata swego rodzonego, całe częścii Borzęciczek w powiecie pyzdrskim sprzedaje Piotrowi Żychlińskiemu za 800 złp. (f. 384) 2104 (Nr. 7). W 1600 r. Jan Gorecki sive Westerski i Helena Pożarowska zapisani są jako małżonkowie dożywotni (f. 286), 2400 (Nr. 7) 1604 r. Jan Gorecki na połowie części wsi Bunino i Karski - pow. kaliski zapisał posag w wys. 1. 000 zł. żonie swej Katarzynie Mycielskiej. Od 1584 r. Borzęciczki należały do Żychlińskich. Jeszcze w tym samym wieku, XVI-tym, przechodzą w ręce Mycielskich. W 1608 roku Walenty Gorecki rozgranicza dobra swe Górki Małe (prawdopodobnie chodzi tutaj o Góreczki) od Borzęciczek Mycielskiego (Inscr. Res. Pysdr. f. 366). Dalej miejscowość przechodzi w ręce Sulimowskich, Bielickich, Kurnatowskich, Gajewskich oraz Radolińskich. Radolińscy sprzedali wieś w 1866 r. hrabiom von und zu Stolbergom-Wernigerode. Pałac w stylu renesansu północnego czy stylu Qeen Anne Revival, zbudowany został po 1890 r. na fundamentach pałacu Gajewskich z ok. 1740 r. Nowy pałac wzniesiono dla hr. Ottona von und zu Stolberg-Wernigerode, a po roku 1898 dobudowano dwie wieże. Piętrowy korpus pałacu, nakryty wysokim dachem kryje mieszkalne poddasze, a tynkowana fasada łączy się z białym kamiennym lub tynkowanym detalem architektonicznym. Przy pałacu znajduje się zespól zabudowań dla służby: rządcówka z 1863-8 r., dom ogrodnika z I poł. XIX w., piętrowy dom służby, wozownia, stajnia, dom stangreta i stajennego oraz murowano-szachulcowy budynek dawnej elektrowni pałacowej z ok. 1899 r. Wokół pałacu park krajobrazowy (pow. 19,5 ha) założny w końcu XVIII w., powiększony w 1855 r., z 3 stawami i licznymi pomnikowymi drzewami. Pałac w dobrym stanie, mieści się w nim obecnie Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy.

fot. Pałac w Borzęciczkach oraz kościół pw św. Marcina zbudowany w 1745 r.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Góreczki

Wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Koźmin Wielkopolski. Właścicielami połowy wsi byli Jan Gorecki i jego żona Helena Pożarowska (Góreczki lata: 1581, 1583, 1584, 1587, 1588, 1595, 1609). W 1578 r. pojawia się Walenty Gorecki – właściciel drugiej połowy wsi. Ma on trzech synów: Stanisława (wzm. Góreczki 1611 r., 1614 r.), Wacława (wzm. Górka Kaczkowska 1595 r.) oraz Walentego – żonatego z Katarzyną Pigłowską (wzm. Góreczki 1588 r., 1594 r.). Walenty i Katarzyna mają synów: Jana żonatego z Anną Łubowiecką (wzm. w 1626 r. Jan zapisał posag w wys. 2 400 złotych na połowie części wsi Góreczki żonie Annie Łubowieckiej) oraz Marcina (wzm. Sprzedaje swoje części Góreczek za 2 000 złotych polskich bratu Janowi Goreckiemu w roku 1642). Ostatnim znanym Góreckim będącym posesorem dóbr Góreczki był właśnie Jan. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

fot. Dwór w Góreczkach - fasada

fot. Dwór w Góreczkach - widok na elewację tylną

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kacza Górka

także
(Kaczkowa Górka lub Górka Kaczkowska)

Wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pogorzela. Pierwszym wymienianym dziedzicem Kaczkowej Górki jest Jan Gorecki wraz z żoną Anną w roku 1487 oraz 1512. Dalej odnajdujemy zapiski o trzech braciach prawdopodobnie synach Jana: Piotrze (Gałązki r. 1517 i Górka Kaczkowska r. 1531), Wojciechu i jego żonie Małgorzacie Tarnowskiej (Górka Kaczkowska lata: 1524, 1528, 1531, 1539, 1540) oraz Tomaszu (Górka Kaczkowska 1524 r., Gałązki 1552 r., Galewice 1559 r.) Goreckich. Następnie pojawiają się zapisy o Piotrze Goreckim i jego żonie Katarzynie Kalińskiej (Górka Kaczkowska 1558 i 1570 r.) oraz jego rodzeństwie: Agnieszce, Dorocie, Macieju (1555 r., 1565 r. - Gr. Gostyń.), Jerzym oraz Andrzeju (Kaczkowa Górka 1552 r.) Goreckich. Kolejne zapiski dotyczą Marcina Goreckiego oraz jego dzieci: Kacpra (Borzęciczki 1586 r., Górka Kaczkowska 1588 r.)

fot. Budynek dworski oraz staw w Kazczej Górce
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Gałązki

Wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Koźmin Wielkopolski. Wieś w posiadaniu Goreckich pisanych "z górek w gostyńskim" - Piotra Goreckiego wymienianego przy Gałązkach w 1517 r. i Górce Kaczkowskiej w r. 1531, a także Tomasza Goreckiego wymienianego przy Górce Kaczkowskiej w 1524 r., Gałązkach w 1552 r. i Galewicach w 1559 r. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

fot. Gałązki - zdjęcie satelitarne