l i n k s Children with: Eugeniusz Piotr Wasiewicz Siblings: Jerzy h. Samson Zakrzewski Children: Marcin Wasiewicz Joanna Wasiewicz Aleksandra Wasiewicz Anna h. Samson Zakrzewska Born: 15 VII 1940 r, Warszawa Married to Eugeniusz Piotr Wasiewicz Died: 23 I 2006 r, Poznań Reference: Maciej Mazur, Andrzej Masłowski fot. Anna Zakrzewska - Wasiewicz Rodzina Zakrzewskich pochodziła z Samsonów - Wattów z Belęcina, którzy na poczatku XVI w. przeniesli się z Wielkopolski na Podole. Jej dziadkowie i ojciec wrócili do Wielkopolski po I wojnie około 1920 r. Rodzice - Aleksandra Durska i Aleksander Zakrzewski w 1939 r. zostali wysiedleni z Poznania najpierw do obozu przejsciowego na ul. Głównej, a następnie do Warszawy, gdzie się urodziła. Egzamin dojrzałosci zdała 28.V.1957 r. w V Liceum Ogólnokształcacym w Poznaniu. Po maturze wyjechała na pewien czas do Francji by podszkolić się w języku francuskim. W latach 1957-64 studiowała na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. Dyplom lekarza z wyróżnieniem otrzymała 18.IV.1964 r. po czym powtórnie wyjechała do Francji. W 1965 r. zawarła zwiazek małżeński z doktorem Eugeniuszem Piotrem Wasiewiczem, pózniejszym profesorem Akademii Medycznej w Poznaniu. Matka trójki dzieci: Marcina, Joanny (lekarz okulista) i Aleksandra. W latach 1965-67 odbyła dwuletni staż podyplomowy w Szpitalu Miejskim im. J. Strusia w Poznaniu. W listopadzie 1967 r. rozpoczęła pracę w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr. 4 im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu - pózniejszym Instytucie Ortopedii i Rehabilitacji AM w Poznaniu przy ul. 28.Czerwca 1956 r. nr. 135/147, specjalizujac się w rehabilitacji narzadu ruchu. Egzamin specjalizacyjny I stopnia zdała w 1970 r., a II stopnia w 1973 r. Była osoba o mrówczej pracowitosci i nadzwyczajnej sumiennosci. Mimo dolegliwosci bólowych spowodowanych narastajacymi objawami choroby gosćcowej - bardziej agresywnymi od 1972 r., nie ustępowała w pracy zawodowej osobom zdrowym. Podczas pracy jako starszy asystent w Klinice Rehabilitacji do leczenia pacjentów zarówno dorosłych , jak i dzieci oprócz wiedzy fachowej wnosiła spokój i cierpliwosć w wysłuchiwaniu skarg i wielka pogodę ducha. Nigdy nie czuła się osoba chora. Miała zawsze tak silna motywację do pracy, że wsród współpracowników budziła podziw i szacunek. W 1981 r. obroniła rozprawę doktorska na temat "Analiza potrzeb rehabilitacji leczniczej ludnosci województwa poznańskiego". Pracowała w Zespole Wojewódzkich Przychodni Specjalistycznych w Poznaniu oraz w poradni protezowania kończyn górnych przy Instytucie Ortopedii i Rehabilitacji. W wyniku pogorszenia stanu zdrowia przerwała pracę w 1994 r. Pozostała w sercach i pamięci rodziny, pacjentów oraz współpracowników jako osoba niezwykle skromna, życzliwa, madra i szlachetna.

Generated by GreatFamily 1.1 - FREEWARE