l i n k s Children with: Aleksandra Durska Siblings: Zygmunt II h. Samson Zakrzewski Children: Anna h. Samson Zakrzewska Jerzy h. Samson Zakrzewski Aleksander h. Samson Zakrzewski Born: 12 IV 1909 r, Oleksiniec Podlesny - Podole Married 1937 r to Aleksandra Durska Died: 2 IV 1985 r, Poznań Reference: Maciej Mazur, Andrzej Masłowski, Szymon Konarski prof. dr hab. med. Aleksander Zakrzewski Urodził się 14 kwietnia 1909 r. w Oleksińcu Podlesnym w powiecie płoskirowskim na Ukrainie.Swiadectwo dojrzałosci uzyskał w Gimnazjum Klasycznym w Pleszewie w 1926 r. i w tymże roku rozpoczał studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Już w trakcie studiów wykazywał zainteresowania naukowe, pracujac jako demonstrator w Zakładzie Anatomii Prawidłowej w latach 1928-1929, a następnie od 1929 do 1932 r. na stanowisku młodszego asystenta w Klinice Otolaryngologicznej, pod kierunkiem prof. Alfreda Laskiewicza. Dyplom lekarza medycyny uzyskał na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego w 1932 r. Równoczesnie poszerzał swoje zainteresowania naukowe i humanistyczne, studiujac na Wydziale Humanistycznym UP. W 1935 r. otrzymał dyplom magistra filozofii. 1. Doktorat w 1932 r. - praca pod tytułem "Wyniki leczenia ozeny w Klinice Otolaryngologicznej Uniwersytetu Poznańskiego". 2. Habilitacja na Uniwersytecie Warszawskim w 1945 r. na podstawie pracy:"Ilosciowe badanie przewodnictwa powietrznego za pomoca widełek stroikowych z uwzględnieniem zestawu Struyckena". 3. Nominacja na stanowisko profesora nadzwyczajnego w maju 1948 r. W czasie okupacji pracował w Ostrowcu Swiętokrzyskim, a następnie w Klinice Otolaryngologii i Pediatrii w Warszawie. Uczestniczył w nauczaniu w ramach tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich. W czasie powstania warszawskiego pracował jako chirurg w oddziałach powstańczych Armii Krajowej działajacych w Puszczy Kampinoskiej. Dostał się do niewoli niemieckiej w Błoniu pod Warszawa. Profesor Zakrzewski opublikował 194 prace naukowe, a pod jego bezposrednim kierunkiem zostały ogłoszone dalsze 253 prace; w sumie z Kliniki kierowanej przez niego wyszło blisko 450 prac opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych. Do najciekawszych i ogólnie uznanych w kraju i za granica osiagnięć naukowych profesora Zakrzewskiego należa: 1. Prace z zakresu audiologii, obejmujšce przede wszystkim pionierskie opracowanie list artykulacyjnych do badań słuchu za pomocš mowy oraz stworzenie i zastosowanie w klinice zaburzeń słuchu oryginalnej metody badania lokalizacji dzwięku za pomoca okreslenia kata ostrosci słyszenia kierunkowego. 2. Prace na temat patologii (bakteriologia, serologia, histopatologia) oraz leczenia twardzieli, które szczególnie w zakresie leczenia osišgnęły zasłużony rozgłos swiatowy i sa stawiane na równi z pracami Frischa o bakteriologii i Mikulicza o histologii tego schorzenia. 3. Prace dotyczace rozpoznania oraz leczenia nowymi, oryginalnymi metodami uszno- i nosopochodnych powikłań wewnatrzczaszkowych, szczególnie ropni mózgu (płatów skroniowych i czołowych) i móżdżku. 4. Nowe metody leczenia opercyjnego przetok zausznych oraz ezofagotomii wewnętrznej. Znalazły one praktyczne zastosowanie w wielu zakładach leczniczych. 5. Osišgnięcia w zakresie patofizjologii sluzówek górnych dróg oddechowych, dotyczace przede wszystkim poznania ultrastruktury błony sluzowej nosa u chorych na ozenę i twardziel. Badania te wykazały, że największe zmiany zachodza nie w nabłonku, ale w podłożu łacznotkankowym, szczególnie w mitochondriach komórek łacznotkankowych. Badania te stworzyły racjonalne podstawy do wprowadzenia żelaza do leczenia ozeny oraz wysunięcia nowej hipotezy patogenezy powstawania raka nosogardła. 6. Prace kliniczne na temat diagnostyki i leczenia bardzo groznych krwotoków z nosa w następstwie rozdarcia syfonu tętnicy szyjnej wewnętrznej po urazach czaszkowo-mózgowych, doznanych szczególnie w wypadkach komunikacyjnych. Osiagnięcia w tym zakresie pozwoliły na stworzenie nowego nozologicznie zespołu objawów, składajacego się z jednoimiennej wczesnej i nieodwracalnej slepoty i epizodycznych póznych krwotoków jednostronnych z nosa. Osiagnięcia prof. Zakrzewskiego na polu pracy dydaktycznej należy podzielić na dwie grupy: 1) dydaktyka dla studentów, 2) szkolenie podyplomowe. W zakresie dydaktyki dla studentów medycyny i stomatologii prof. Zakrzewski wprowadził bardzo nowoczesne audiowizualne metody nauczania, właczajac do tego procesu kilkanascie własnych filmów operacyjnych, które znalazły również uznanie za granica. W zakresie szkolenia podyplomowego opracował 3 obszerne rozdziały do zbiorowego podręcznika pod redakcjš prof. A. Dobrzańskiego. W 1972 r. wydał dla lekarzy kształcacych się na II stopień specjalizacji z otolaryngologii zbiorowy podręcznik "Otolaryngologia kliniczna", którego był głównym autorem i redaktorem. Pod kierunkiem prof. Zakrzewskiego 6 osób przeprowadziło przewód habilitacyjny, 41 zdobyło tytuły naukowe doktora medycyny, a 122 lekarzy uzyskało II stopień specjalizacji z otolaryngologii. Obok pracy naukowej i dydaktycznej, trzecim polem intensywnej działalnosci prof. Zakrzewskiego była praca organizacyjna. Przez 8 lat (1955-1962) był prorektorem Akademii Medycznej w Poznaniu, z tym że w latach 1961-1962 pełnił obowiazki rektora. Pod jego kierunkiem jako konsultanta wojewódzkiego: poznańskiego i zielonogórskiego, zostało zorganizowanych 16 oddziałów szpitalnych z zakresu otolaryngologii. Bogata była działalnosć prof. Zakrzewskiego w towarzystwach naukowych: był przewodniczšcym Oddziału Poznańskiego PTOL od 1946 r., w latach 1955-1958 był przewodniczacym Zarzadu Głównego PTOL i redaktorem naczelnym "Otolaryngologii Polskiej". Od 1974 r. był ponownie redaktorem Naczelnym tego czasopisma. Profesor Zakrzewski był honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego (1974 r.) oraz prowadził ożywiona działalnosć w zagranicznych towarzystwach naukowych jako ich członek (Societe Francaise d Oto-Rhino-Laryngologie, Royal Society of Medicine w Londynie, Collegium ORL Amicitiae Sacrum, International Society of Audiology). Od 1964 r. był członkiem zespołu redakcyjnego "Excerpta Medica" oraz również od tego czasu opracował dla czasopisma "Zentralblatt für HNO" przeszło 400 streszczeń, przede wszystkim polskich publikacji. Do osiagnięć prof. Zakrzewskiego na polu prac racjonalizatorskich należy ezofagoskop typu poznańskiego, zmodyfikowana strzykawka Jubego do punkcji ropni mózgowia, audiometr do eliminacyjnych badań słuchu, przyrzad do szycia nisz migdałkowych i inne. Bardzo duża wagę przywiazywał do naukowego i organizacyjnego rozwoju otolaryngologii w kraju jako dyscypliny lekarskiej. Wiele uwagi poswięcał rozwojowi Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego, a w latach 1955-1958 i 1977-1980 pełnił funkcję przewodniczacego jego Zarzadu Głównego. Dwukrotnie organizował zjazdy naukowe PTOL w Poznaniu tj. w 1950 i 1980 r. Profesor Zakrzewski był wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1956), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz odznaka honorowa "Za Zasługi dla Rozwoju Województwa Poznańskiego i Zielonogórskiego". W 1968 r. otrzymał nagrodę naukowš I stopnia Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej. W 1979 r. prof. Zakrzewski przeszedł na emeryturę, redakcja "Otolaryngologii Polskiej" kierował aż do smierci. Żona Profesora, doc. dr Aleksandra Durska-Zakrzewska, wieloletni i zasłużony pracownik Kliniki Otolaryngologicznej, wierna towarzyszka we wszystkich jego poczynaniach, przeżyła Go zaledwie o dwa miesiace. Profesorostwo Zakrzewscy wychowali dwoje dzieci: syna Jerzego, doktora habilitowanego z otolaryngologii, i córkę Annę Wasiewiczowa, doktora medycyny i specjalistę z zakresu rehabilitacji. Zmarł nagle, 2 kwietnia 1985 r. w wieku 77 lat. Był człowiekiem o wielkim nieskazitelnym charakterze, zdecydowanej, odważnej i wyjatkowej osobowosci, odbijajacej swe piętno na otoczeniu i działalnosci swoich współpracowników, człowiekiem o bardzo rozległych i wybitnych uzdolnieniach.

Generated by GreatFamily 1.1 - FREEWARE